onrakı
FMArsal
ÇIĞLIK - 13. BÖLÜM
Bu sefer uyumadı. Göğsüne yığılan
adama sımsıkı sarıldı ve değerli
vakti harcamadı. Terli bedenlerinin
harareti zorlukla söndükten çok
sonra, genç adam muhteşem
güzellikteki sevgilisinin yanına
uzanıp onu kollarına aldı. Belen
kendisini öyle güvende
hissediyordu ki. Ona dolanıp, başını
göğsüne yasladı. Elleriyle bedenini
okşuyordu. Aynı şekilde adam da
onu küçük dokunuşlarla okşuyordu.
İkisi de hiç uyumadı.
Heyecanlandıkları ilk anda,
isteklerine engel olmadan daha
yavaş seviştiler. Yorgunluklarına
rağmen sabaha karşı yine
seviştiler. Belen bundan şikâyetçi
değildi. Gün ışımıştı artık. Ama
kalkmaları gerektiğini ikisi de
biliyordu. Onun kollarından sıyrılan
genç kız isteksizce yatağın
kenarına oturdu. Gözleriyle adamın
çıplak vücudunu süzdü. O da bir
kolunu başının altına dayamış,
kendisini seyrediyordu. Çarşaf uzun
bacaklarına dolanmıştı. Ayağa
kalkan genç kız utangaçça
gülümsedi...
“Kalkmalıyız... Annemler
gelebilir...”
“Daha erken... Oradan buraya
gelmeleri öğleni bulur bence...”
“Beren de gelebilir. Ayrıca kimse
fark etmeden motele dönmelisin.
Evlenecek olsak bile dedikodu
olsun istemem. Şimdi herkesin
dikkati dün gece senin ve benim
yokluğumda yoğunlaşmıştır. Evden
çıktığın görülürse yandık...”
“Giderim birazdan... Ama inan bana
çok zor olacak... Bir an önce
evlenmeliyiz... Senden ayrılmayı
hiç istemiyorum!”
Belen gülümsedi. “Ben de
istemiyorum.” Gözleri aşkla
parlıyordu. Elini karnına götürdü.
“Eğer bu gece de hamile
kalmazsam... hiç kalmam artık!”
dedi yavaşça. Kızarmış yanaklarla
duruyordu şimdi. Bora onun
dümdüz midesinde gezdirdi
gözlerini. Belen onun konuşmadığı
zamanlar korkutucu durduğunu
biliyordu artık. Keskin hatlı yüzü
eskisi kadar kendisini
ürpertmiyordu. Yine de onun
öfkesine şahit olmak istemezdi. Bu
adama hep gülümsemenin
yakışacağına inanıyordu. Ve onu
artık gülümsetmek için ömrü
boyunca uğraşacaktı. O sevdiği
adamdı.
“Bence harika olurdu...”

[1] 2 3 ... 5 >>