bir
şey bence!” dedi genç adam onun
öfkesine aldırmadan. Elini uzatmış,
bikinisinin açıkta bıraktı göbeğini
okşuyordu. Genç kıza hamilelik çok
yakışmıştı. Bu kesindi. Avucunun
içinde sanki doğumu için
sabırsızlanan bebeğini
hissedebiliyordu. Hem de oğlan
olacaktı!
“Bence değil... Bu yaşta tehlikeli
olabilir. Bir de şu durumuna
baksana? Nasıl yaparlar bunu!”
diye mırıldandı Belen. Öfkesi yok
olmak üzereydi. Kocasının da
onlardan yana çıkması, öfkesini
arttıracağına biraz azaltmıştı. Ama
asıl sebep onun her zamanki sihirli
dokunuşlarıydı. Göğüs uçları bile
hemen canlanıvermişti. Tahrik olan
bir kadın nasıl öfkeli kalabilirdi ki?
Bora bir an onun karnındaki oğlunu
okşamayı bırakıp, diğer çifte baktı.
Belen de başını çevirmiş, annesine
ve onun artık taparcasına sevdiği
Deniz Karadağ’a baktı. Aynı şeyin o
şeytan adam için de geçerli olduğu
çok belliydi. Boran ile kendisi nasıl
birbirlerini hâlâ delicesine
seviyorlarsa, onlar da hâlâ büyük
bir aşkla birbirlerini seviyorlardı.
Evlendiklerinden beri bir kez bile
pişmanlık duymamışlardı.
Deniz de aynı oğlu gibi elini uzattı.
İri avucu yavaşça karısının büyük
karnına dokundu. Della gülerek
kurulandığı havluyu çekti.
Kocasının kendi şiş karnını
okşamasına müsaade etti. Gözleri
sulanmıştı. Sonra elini onun eli
üzerine koydu. Sevgiyle bakıştılar.
Della’nın karnındaki bebek bir an
kıpırdandı. Bu ikisinin de aynı anda
gülüşmelerine sebep oldu. Biri
kızının diğeri de oğlunun farkında
bile değildi.
“İyi ki o planı yapmışım...” diye
fısıldadı Deniz. “İyi ki seni elde
etmek için o hainliği yapmışım...
Seni gördüğüm anda sensiz bir
hayat yaşamak istemediğimi
anlamıştım... Senden asla
vazgeçmezdim!”
“İyi ki...” diye fısıldadı Della.
Bu manzara karşısında Belen’in de
gözleri sulanmıştı. Dudaklarını sıkıp
hislerini gizlemeye çalıştı.
“Yine de yaptığınız şey çok saçma
anne!” diye homurdandı. “İkimiz
de aynı gece hamile kaldığımıza
göre aynı gece doğuracağız
demektir...

<< 1 [2] 3 4 ... 6 >>