arzu- xeyallarını azaltmasa ve dilini (yalan, qeybet ve söyüşden) qorumasa, esil tövbekarlardan sayılmaz. Her kim tövbe etse, amma yemeyinden qalanı başqasına vermese, tövbe etmiş olmaz. Her kim bu xüsusiyyetler üzre istiqamet götürse (bunlara nail olsa), esil tövbekar odur”. Başqa bir revayete göre, Hezret Mühemmed Peyğember (s) buyurub: “Tövbe eden hansı şexsde bu tesirler duyulmasa, esil tövbekarlardan sayılmaz: ondan narazı ve şikayetçi olanları razı salsın, namazlarını artırsın, xalq içinde tevazö ile davransın, nefsini şehvetlerden uzaq tutsun, gündüzler oruc tutmaqdan boynu incelsin, geceler namaz qılmaqdan rengi saralsın, yemeyin azlığından qarnı arıqlasın, cehennemin xovfundan beli eyilsin, cennetin şövqünden sümükleri erisin, ölüm meleyinin qorxusundan qelbi yumşalsın, ecel barede düşünmekden bedende derisi qurusun. Bunlar tövbenin tesirleridir. Eger bu nişanelere malik olan bir bende görseniz, bilin ki, tövbeyi- nesuh eden esil tövbekar odur”.(Biharül-envar, VI, 35-36) İslam.az

<< 1 [2]