tutub saxlamishdi.
Anar ise oz etirafini edirdi:
-sen menimsen Leyla…. Senin ilkin
menimle olub, sonunda men
olacam. Hec kime vere bilmerem.
Seni bir bashqasi ile sohbet
ederken gorende deliye donerken
seni bir bashqasinin qollarinda
olmagi dushundukce olurem.
Vermerem seni-qizi daha da ozune
sixib-menimsen ancaq menim….
Sabah o nishan olmayacaq, ozum
isteyecem seni, menim olacaqsan.
-atam razi olmaz ne danihsirsan?
Sasbah elci gelecekler mene. Xaish
edirem, burax meni. Sen meni
incidirsen.
-seni incitmek en son isteyeceyim
sheydir, amma menimsen,
menim… Seni, sevirem Leylam…
sevirem seni… vermerem hec
kime… yalniz menimsen bunu
bilirem, qismetimsen, seni hec
kime veren deyilem.
Leyla ucun nece xosh idi, oz
sevdiyinden sevildiyini eshitmek.
Amma her shey ucun
gecikilmishdi. Leyla Anari ozunden
bir az uzaqlashdirib
-gecdir, anar her shey ucun
gecdir-deyib getmek isteyirdi ki,
Anar onun qolundan tutub ozune
teref cekti. Leyla Anarin parlayan
gozlerine baxirdi, o gozlerde
sevgini gormemek ucun kor olmaq
lazim idi. Bilirdi ki, Anar da onu
sevir amma ozu de bilmeden
dabanlari ustune qalxib Anarin
uzunde opdu. Gozlerina baxib:
-men de seni sevirem-dedi ve celd
de bashini ashagi saldi. Anar ucun
bu yenilik deyildi. O onsuzda
sevildiyini bilirdi. Barmaginin ucu
ile qizin bashini qaldirib gozlerina
baxdi ve novbeti saniye
dodaqlarina yumuldu. Leyla da
tecrubesizce qarshiliq verirdi.
Qollarini Anarin boynuna dolayib
daban uclarina qalxdi. Anar ise
qizin belini qucaqlayib onu yeniden
qayaya dayadi. Dodaqlarda
bashlayan opush shiddetli hal alirdi.
Leylanin tecrubesizliyi onu daha da
ozunden cixarirdi. Leyla ise
hisslerinin esiri olub Anardan
ayrilmaq istemirdi. Ellerini qizin
bedeninde gezdirerek onu asta-
asta otlarin ustunde uzatdi.
Opushlerini Leylanin bogazinda
davam etdirerek eynindeki donun
ust duymelerini acmaga bashladi.
Her duymeni acdiqca sinesini
opushlere qerq edirdi. Leyla ise
Anarin bashini sinesine

<< 1 ... 6 7 [8] 9 10 ... 13 >>