yaxshidir, qorxma…
Leyla bashini Anarin sinesine
qoyub dushunmeye bashladi.
Atasinin onu vermeyeceyine emin
idi, amma ata kimi ne yaxshiliq
gormushdu ki? Hele ushaqliqdan
atasi onun bir cox arzularini
ureyinde qoymushdu. Amma bu
defe olmayacaqdi. Leyla Anarindan
ayrilmayacaqdi…
Xedice Leylaya soz verdiyinden
eve getmeyib mektebin
kitabxanasina uz tutdu. tozlu
reflerin arasindan kohnelmish, kiril
elifbasi ile yazilmish edebiyyat
goturub oxumaga bashladi… ele bir
qeder oxumushdu ki:
-olar mende eyleshim?-deye ses
eshitdi. Bashini qaldirdiqda
qarshisinda Sahibi gorub duruxdu.
-buyurun-deyib vecsizce kitabini
oxumaga bashladi… sahib ise ozu
ile kitab gotursede fikri ve gozleri
xedicede qalmishdi. Kitabi oxusada
uzerinde olan baxishlari hiss edirdi.
Axir bezib:
-belke kitabi oxuyasiz? Mene
baxmaqdansa
Sahib gulumsunub:
-o qeder gozelsen ki, kitaba fikrimi
yonelde bilmirem.
Xedice bu saniye kitabi onun
bashina cirpib getmeyi ne cox
isteyirdi, amma Leylaya soz
verdiyinden oturmaqdan bashqa
yolu yox idi.
-niye sakit dayanmisan?
-fikrimi yayindirirsiz.
-men sadece danishmaq isteyirem
-imkan vereceksiz kitabimi
oxuyum?
-menim senden xoshum gelir.
Xedice onun sozlerine ehemiyyet
vermeyerek yene de oz sozunu
deyen Sahibe goz agardib kitabi
qatlayib kenara qoydu.
-lap yaxshi, bu halda ne etmeliyem
men?-meselen normal qizlar kimi
boynumu qucaqlayib “mende”
deye bilersen.
-normal qizlar tanimadiqlari
oglanlarin boynunu qucaqlamaz-
deyib ayaga qalxdi. Ureyinde hem
sahibi soyur, hemde Leyladan uzr
isteyirdi. Ele kitabxanadan cixmaq
isteyirdi ki, sahib onun qolundan
yapishdi.
-Senden xoshum gelir
-sen ne uzlu insansan?!-xedice hec
vaxt bele sheyleri sevmezdi, en
acigi gelen shey oglanlarin
yapishqan olmasi idi.sahib ise ona
ehemiyyet vermeyib:
-sene elci geleceyik.
Xedicenin gozleri boyudu,qolunu
sert shekilde Sahibin caynagindan
qoparib:
-xeyal dunyan cox genishdir
deyesen! El cek menden, sene
hansi dilde basha

<< 1 ... 8 9 [10] 11 12 13 >>