senden! gul kimi
oglana “yox” dedin! bashin catmir
senin. Gederdin de! Bir elin yagda,
bir elin balda yashayajaxdin! Ele bil
oxumaqnan ne qazanassan!
Xedice anasina fikir vermeden
otaga kecdi, atasi yerde oturub
fikre dalmishdi. Yaxinlashib atasini
qucaqladi.
-ata, men bilmirdim leylanin
qacacagini, inan ki, bilmirdim
-bilirem qizim, men sene inaniram.
-bes indi nece olacaq?
-bilmirem qizim-deye qizinin
saclarini opdu –qalx hazirlash
gedek qesebeye , senide
yerleshdirim, ureyim rahat olsun.
Xedice gulumseyerek atasinin
boynunu qucaqladi:
-ata sene soz verirem, bashini
ashagi etmeyecem
-men sene inaniram, qalx qizim
qalx vaxt gedir, gecikmeyek.
Xedice ayaga qalxib uz-elini yudu,
yemek yemeye hevesi de yox idi.
Odur ki, hazirladigi kicik cantani
ciynine ashirib qapiya yaxinlashdi.
Bacisi ile gorushub ona “agilli”
olmasini tapshirdi, anasi Selminaz
ise sadece agiz ucu “yaxshi yol”
deyib iceri kecdi. Xedice anasinin
bu etdiyine pis olsada ozunu pis
fikirlere koklememeye calishdi.
Onsuzda bu seher ele de xosh
acilmamishdi. Atasi ile birge yolda
dushduler. Onlar getdikden bir
qeder sonra Seminaz bir dolca
suyu arxalari ile boshaldib, goz
yashlarini sildi….
***
Seyidgilde geceden bu yana soz-
sohbet davam edirdi. Seyid o
qapiya getmeye mecbur etdiyi
ucun az qala evdekileri bogub
oldurecekdi. Anarinda xebersiz
getmesi gerilmish esebleri bir az
daha artirmishdi. Sahib oz otagina
cekilmish dushunurdu, bele
olmayacaqdi. Atasina beled idi,
bilirdi ki, birde o qapiya geden
deyil, odur ki, mueyyen qeder
vaxtin kecmesini gozlemeliydi. En
azindan ara durulmaliydi bir qeder.
Amma burdada dayana bilmirdi.
Ustelik Anarin xebersiz getmesi
onu bir az da sixirdi. Axi ne
olmushdu ki, Anar birden-bire
xebersiz cixib getmishdi. Bilmirdi
oz halini mi dushunsuz ya dostunun
bashina gelenleri.
Seyid ise evde hec kimle
danishmir, hetda mumkun qeder
uzlerine de baxmirdi. Herden goz
ucu Gulshene baxar, qadinin da ona
baxdigini

<< 1 ... 4 5 [6] 7 8 9 >>