gordukde kuskun
ushaqlar kimi gozlerini suzdurerdi.
Gulshen bir nece defe barishmaq
ucun iki stekan cay suzub uzbeuz
oturub, danishmaq istesede Seyid
qadinin ona sari geldiyini gorub
ayaga durub gedirdi. Eslinde o
Gulsheni cox sevirdi. Belke
qederindende cox, amma ozunden
seviyyece ve imkanca cox – cox
ashagi olan bir kendlinin yaninda
qururu sinmishdi. Bu deqiqe ne
oglu ile , ne de arvadi ile
barishmaq qulagina girmirdi.
Beyninde firlananlar yalniz Eyyubu
incitmek, onu butun kendin
gozunden salmaq ve bihormet
etmek idi…. Gulshende hemcinin
bu cur olacagini bilmirdi. O
dushunmushdu ki, qizi verecekler
hec bir artiq-eskik soz olmadan,
amma dushunduklerinin eksi
olmushdu..Sahib evde sixilirdi,
Xedicenin yox demesini hezm ede
bilmirdi. O da hadiselerin bele
cereyan edeceyini
dushunmemishdi. En azindan
Xedicenin utancaq kend qizlarindan
oldugunu ve atasinin sozunden
cixmayacagini, ona ere geleceyini
dushunmushdu. Hetda
dushunmekle qalmamishdi, artiq
her sheyin bele olacagina “emin”
idi. Amma ne deyibler, sen
saydigini say, gor felek ne sayir….
***
Eyyub Xediceni Baki Dovlet
Universtetinin yataqxanasina
getirib otaga yerleshdirdi. Xedice
heleki otaqda tek oldugundan celd
atasi ucun cay ve yungul yemek
hazirlayib sufreye duzdu. Yol
boyunca hec biri danishmamishdi.
Xedice seher yalan danishdigina
gore mumkun olmadiqca atasi ile
danishmirdi. Qorxurdu ki, atasi
onun uzunden yalan danishdigini
basha dusher. Eyyub ise qizinin
oxumaq tereftari olsada bir
terefdende kend ehalisinin dar
dushunceliyinden, onu
qinamasindan cekinirdi. Cunki
kenddekilerin fikrine gore shehere
geden qiz “pozgun”olub geri
qayidir. Eyyub ucun cetin olacaqdi
4 il dozmek….
-ata? –deye Xedice dillendi.
Baxmayaraq ki, yemek
hazirlanmishdi, sufreye
duzulmushdu. Lakin Eyyub elini ne
coreye, ne de caya uzatmamishdi.
-he qizim? –Eyyub bashini qaldirib
qizina baxdi. Xedice atasinin
gozlerindeki narahatligi basha
dushmushdu. Yerinden
»Sizden Gelenler
»Oxu zalına keç
