haldan tekce xosh hal olan
Seyid idi, bu nifret, bu kin bu insan
da niye yaranmishdi....? bir qeder
kecmishe seyahet edek...
***
Seyid ele toy gunu Gulsheni
qacirtmishdi. Eyyub Gulshenin
nishanlisi Rasimle hele ushaqliqdan
dost oldugundan Seyidin qapisina
geymish, qizi qaytarmasi ucun dile
tutmushdu. Seyid ise Eyyubu
qapisindan qovmaqdan beter
etmushdi. Ele hemin gun sanki
Rasime aciq olsun deye Gulshenle
oz nigahini qiymish, ve shanli bir
toy etmishdi. butun kendin coreyi
Seyidden geldiyine gore de onun
bir sozunu iki etmemishdiler,
Seyidin toyune iki nefer
gelmemishdi, biri Eyyub, digeri ise
Rasim.... o vaxtdan Seyidin
ureyinde eyyuba qarshi kin
yaranmish ve iller kecdikce daha
da boyumushdu... Rasim ise qonshu
kendden Pervana adli bir qizla aile
heyati qurmushdu, bir ogullari
olmushdu. sonra ise Rasim
ardiycada yoldashi vefat edince
ogullari Mustafa her sheylerini
satib kendden kocmushdu. bu
sohbet ise tez bir zamanda
unudulmushdu....
XEDICE kendin girishindece
insanlarin ona yonelmish "qinayici"
baxinlashlarini gorub bashini dik
tutub evlerine gedirdi. ozunu zeif
gostermek istemirdi. ureyinde
narahatligi artsada xaricden biruze
vermirdi. yol boyunca onu
gorenlerin "bu eyyufun pozgun
olan qizi doyulmu?" , "bu ne uzle
gelib bura?" , "boyunu yere
soxum, kendimizin adini batirir"
tipli cumleleri eshitsede qulag
ardina vururdu. evlerine catdiqda
ele heyetdece zehranin toyuqlara
den verdiyini gorub uzune
tebessum qondurdu.
- Zehra?
Zehra bashini qaldirib bacisini
gordukde ilk evvel gozleri dolsada
ozunu yigishdirdi. cunki bacisina
gore ne qeder soz eshitmishdi.
xedice ona yaxinlashib elindeki
cantani yere atdi. qizi qucaqlayib
bagrina bassada Zehrada bir
terpenish yox idi, aglayaraq
bacisinin uzunu elleri arasina aldi:
-zehram ne olub sene? niye
belesen? kusmusen menden ?
-menim xedice deye bacim yoxdu!
-ne...?ne olub axi?
-sen adimizi batirmisan! niye
gelmisen axi? onsuzda bizi burda
hec kim saymir,
»Sizden Gelenler
»Oxu zalına keç
