İnsanların en çox bilmek istedikleri şey, heyatdan eslinde ne istemeleridir.

Hamı kim olmaq isteyirsense, heç kim ola bilmeyeceksen.

Eger sen hamı kimi düşünürsense, sen artıq sehv edirsen. Çünki hamı ferqli cür düşünür.

Eger sen hamının evezine düşünürsense, sen yene de sehv edirsen. Herenin öz qayğıları var.

Özünemexsus terzde ve öz evezinde düşün, amma yadda saxla ki, başqalarını düşünmemekle, sen ilk növbede özünü düşünmürsen.

Eger sen sual verirsense, demek artıq cavabın yarısı sene melumdur.

İnsanların sene nece münasibet beslediyine fikir verme -fikrini senin onlarla nece münasibet qurmağına yönelt.

Tenbel insanlara kömek etmekle, sen onları boğazından asılmış yük olmağa kömek edirsen.

Başqasının sehvini bağışlamamqla, özün sehve yol verirsen.

Zalımlığa göz yummaqla, daha bir zalımlığa revac verirsen. (Pisliyi bağışlamaqla, sen başqa pirliye kömek edirsen).

Axmaqlıq ise ümumiyyetle bağışlanma teleb etmir. O sanki külek kimidir, heç neden asılı deyil. Onu olduğu kimi qebul etmek, onun ziyanında qorunaraq ve xeyrinde fayda tapmağa çalışaraq yaşamaq lazımdır.

Eger bütün dünyada seliqe-sahman isteyirsense, ilk növbede öz evinden başla.

Xeyirxahlıq müdafiesizdir ve ona göre de o, bu güne qeder mövcuddur.

Ekser pis emelleri insan ona göre heyata keçirmir ki, onun bundan xoşu gelir ve ya bunlar ona xeyir getirir, sadece o, düşünür ki, ondan mehz bele emeller gözleyirler.

Vicdanlılıq mükafatlanır, amma pulların buna heç bir aidiyyeti yoxdur.

Gül, ona toxunana qeder gözeldir.

İnsan her şey haqqında düşüne biler, amma yalnız tam emin olduğu şeyleri etmelidir.

Güclü insanı zeifden nece ferqlendirmek olar? Eger güclü insan heyatından narazıdırsa, o, iradları özüne yöneldir, eger zeif insan heyatından narazıdırsa, onda onu şikayetleri diger insanlardan olur.

İdeyalara ve tanrılara xidmet etmek daha asandır, onlar canlı insanlardan qat-qat daha sadedirler.

Bütün itiler getdikce öz itiyini itirir, yalnız kütler

[1] 2 >>