etdi…
***
-siz Bakida olursuz yoxsa burda? –
deye oglan sual etdi. Qefil sesden
diksinen Xedice dushncelerinden
ayrilib yanindaki oglana baxdi. Bu
hemin oglan idi. Yene ozunden
asili olmayaraq dili topuq vurmaha
bashladi:
-men, men bakida. Yeni bakida
oxuyuram, burda yashiyiram –
gucle sozler agzindan tokuldu.
Oglan ise sade tebessumle ona
baxirdi. baxishlarini qizin butun uz
cizgilerinde gezdirib boynunda
saxladi. Xedice onun baxishlarindan
tesire dushmushdu, gozlerini
cekmeden oglana baxirdi.
-men Bakida oluram, burda
qohumum yashayir ona tez-tez
deymeye gelirem.
-he… he… lap yaxshi. Kimdi? Yeni
qohumunuz
-pervane adli bir xanimdir.
Eshitmisiz? Menim xalamdir –deye
oglan diqqetle Xediceye baxdi.
Onun baxishlarindan heyecanlanan
qizcigaz sadece –yox tanimiram –
deye cavabladi. Belke dushunseydi
eslinde Pervane adli birinin
kendlerinde yashamadigini
bilecekdi…
-adim Mustafadir.
Xedice heyecanindan danishamgi
da unutmushdu. Sadece oglanin
gozlerine baxirdi. mustafa ise
cavab gozleyirdi. Tebii ki, uzundeki
tebessum hec eskik olmamishdi.
Qizdan ses cimadigini gorub ozu
dillendi:
-bes sizin adiniz nedir?
-xe..di..ce
-shad oldum tanishligimiza…
Xedice sanki indi ayilmish kimi
utanib bashini ashagi saldi. Az
evvelki “key” baxishlarini
yigishdirib uzunu pencereye teref
cevirdi. Ve yol boyunca Mustafa
terefe baxdi. Hem utancaqligindan,
hem de ozune olan hirsinden….
Zehra yeni mektebde, yeni
dostlarin arasinda sixilsada onlarin
arasinda bir genc Zehrani goz alti
etmishdi. Ondan gozlerini cekmir,
butun ders boyu onu izleyirdi.
Zehranin uzun saclari ilk evvel
diqqetini cekmishdi. Zehra ise
sadece fikrini muellime
yoneltmishdi, onun agzindan cixan
her kelmeni beynine yazmaga
calishirdi.
***
Xedice Bakiya catib avtobusdan
dushdu. Yuku coxda agir deyildi.
Cantasini ciynine alib getmek
isterken Mustafa onu sesledi
-xedice?
Xedice dayansada arxaya baxmaga
utanirdi helede. Mustafa yeyin
addimlarla ozunu ona

<< 1 2 [3] 4 5 >>