pulun
evezinde menim onun oglu ile
velenmeyimi deyib. atam menimle
danishdi, mende razilashdim....
Mustafa donub xediceye baxdi,
sanki gozleri ile qizi oldurmeye
hazir idi. xedice ise qorxusundan
ona baxmirdi. bashini ashagi dikib
davam edirdi:
-bura geldikde ise seni tanidirm,
ve basha dushdum ki, bele
olmayacaq....men sahibi
istemirem..... dushundum ki,
ishleyerek onun pulunu
qaytaracam. amma heleki ish tapa
bilmemishem.... seyid aldadir
inanlari, ne qeder calishib onun
pulunu verselerde borc bitmek
bilmir....
mustafa xediceni dinledikce
ureyinde sevinirdi. cunki xedice
her sheyi ona duzgun danishmishdi,
Mustafa butun bunlari
maraqlanmishdi, bilirdi
-bax bu da heqiqet, sonrada yegin
ki, seyid aga ogluna mektub yazib
o da gelib menimle danishmaga...
amma men kende geden kimi
atamla danishacam, atam meni
qirmaz bilirem...
mustafa hec ne demirdi, sadece
ayaga qalxb
-gel gedek, seni eve oturum
-bir soz demeyeceksen?
-gel gedek, gecikme...
xedice daha hec ne demeyib
mustafanin yanina dushub
yataqxanaya gelmeye bashladi. yol
boyu "o meni basha dushmedi,
burdaca bitdi her shey"deye
dushunurdu. taki yataqxanaya
catana kimi....
yataqxananin qarshisinda mustafa
birden qizi qucaqlayib bagrina
sixdi, qulagina astaca picildadi
-ne olursa olsun.... sen sadece
menimsen... menimsen....
xedce ise qollarini qaldirib onu
qucaqlamaq istedikde arxada
dayanib ona baxan Leyla ve Anari
gordu.... mustafani ozunde
aralamaq isteyirdiki Mustafa qizin
dodaqlarina kicik opush
qondurdu....
ne oldugunu basha dushmeyen
xedice teeccuble bir Mustafaya
birde arxada eli agzinda dayanmish
Leylaya baxirdi...

<< 1 ... 4 5 [6]