da
Xediceni sevmishdi. Ureyinde
dayanmadan Sahibe lenetler
yagdirsada beynini bir kuncu
“besdir, onun ne gunahi var axi?”
deye picildayirdi. Avtobusa
minsede sessizce goz yashlarini
axidirdi, bir secim etmeli idi… ya
Sahib ya da Mustafa… Seyidin
sozleri qulaginda eks –seda
dogururdu. Gozlerini pencereden
cole zileyib narin-narin yagan, ara
bir pencereye deyib eriyen qar
damlalarina baxdi. Indi ozunu bu
damlalara benzedirdi. Gucsuz,
caresiz ve dozumsuz…. Ele bil bir
il evvelki Xediceni tamam
deyishmishdiler, o inadkar, her
dediyini eden, soze baxmaz qizdan
eser-elamet qalmamishdi. Butun
yol boyu dushundu ve heyatini
daha da mehve dogru surukleyen
secimi dodaqlarindan tokuldu:
-Sahib..
Avtobusdan enen kimi ilk
qarshilashdigi yene gulumseyerek
ona baxan Mustafa oldu. Qizi goren
kimi tez yanina yuyurub cemdana
el atdi. Xedice ise cemodanini
berk-berk tutub ozune sixdi
-ne olub? –teeccuble sorushdu
-bu muddet erzinde hardaydin?-
Xedice bir basha sualini verdi.
Mustafa ise duruxsada –bilirsen axi,
men fehle ishleyirem , ishleri
yarimciq qoyub gelseydim ishden
atacaqdilar.
-sen ki, icaze almishdin
-he, amma… bir deqiqe sen niye
bunlari sorushursan ki?
-menim cetin gunlerimde yanimda
olmadi.
-axi biz birlikde getdik kende
-men aglayarken bashimi qoymaga
bir koks tapa bilmedim, seni meni
yari cetin animda tek qoymushdun
-xedice men.. yeni menim ishimi
bilirsen
-behaneler lazim deyil Mustafa –
gozlerinin icine baxib –bizimkide
bura kimidir, bundan sonra meni
narahat eleme –getmek isterken
qizin qolundan tutub sixdi –ne
demek bura kimidir? Bes ne oldu
biz her sheye qarshi gelirdik?
-biz deye bir shey qalmadi, he her
sheye qalib gele bilerdik amma
menim cetin animda meni tek
qoyub birden bire xebersiz-etersiz
yoxa cixanda men bildimki biz ele
ayagimiza deyen ilk dashdaca
budredik. Hem men daha bashqa
birine resmi shekilde nishanliyam –
deyib barmagini guye
qaldirdi.mustafa uzuyu gorunce
gozleri boyudu –bu

<< 1 2 [3] 4 5 ... 17 >>