ashagi
oldugundan tam eshidilmirdi.
-xedice xanim radionu acsam size
maneciliyi olmaz
-yox, bir az qaldir sesini, musiqi
xoshuma geldi
Asif bir az ses verdi radioya ve
oxunan mahni aydin eshidilmeye
bashladi:
O çağlar nece de mene haydılar,
Könlüme, gözüme sefeq yaydılar.
Öten günlerimi qaytaraydılar,
Gelen günlerimi qurban
vererdim….
Dodaq ucu gulumsundu
-kash qaytarmaq olsaydi –
gozlerinden suzulen yashlar
yanaginda cigir acaraq cenesi
boyunca digirlandi…
***
Xedice diplomunu alib yataqxaya
qayitdi, hazirlaashib cixmali idi
burdan, artiq bura ve burdakilarla
da elaqe baglarinin qoparmagin
vaxti gelmishdi. Mustafadan sonra
hec kimle danishmaz olmushdur,
sadece ders-ish-ev arasinda
monoton heyat kecirmishdi bu
muddet erzinde. Qizlar onunla
danishmaga sey gostersede her
defe bir behane ile kecishdirmishdi
, bu gun ise nehayet ki,
behanelerinde xilas olacaqdi. Hec
kimi gozune gorunmeden
cemodanini goturdu ve
sagollashmadan orani terk etdi. Bu
yataqxananin her bir kuncu, heyeti
hetda yataqxana ile uzbeuzde
yerleshen kicik park bele ona
Mustafani xatirladirdi. Bir basha
yollandigi Leylail olmushdu. Anar
burda kicik dukan acib ishledirdi.
Leyla ise qaynanasi ile birlikde
evde qalirdi, son zamanlarda ise
halindan shikayetci idi, tez-tez
qaytarar, halsiz olardi. Xedice
qapini doyub dayandi, qapini
Ludmila acib gulumsundu
-xosh gelmisen qizim kec iceri
Xedice teshekkur edib iceri
kecmishdiki Leyla yene el uzunu
silerek otaga kecdi
-ne olub sene ?
-bilmirem, axir vaxtdar ne
yiyiremse qaytariram, bilmirem
noluf
-belke hekime gedesen?
-yox anar hele burdaki ishini tam
qursun, rahatlanax sonra gederik,
hem belke duzeldim, bir az
gozleyim gorum nolur, sen cixdin
yataxxanadan,
-he, bax- deyib cibinde diplomu
cixartdi –axir ki, bu belali kagizi ala
bildim
-az niye el deyirsen? Inshallah
yaxshi olar. Ish tapib ishlese oo
bilirsen ne qazanarsan muellim
mashiynan
-ne bilim qismet.
***
gunler kecdikce leylanin

<< 1 ... 4 5 [6] 7 8 ... 17 >>