Goyun derinliklerinde agappaq bir dunya vardi. Bu dunyada pambiq kimi yumşaq buludlarin ustunde balaca, qeşeng evler vardi. Bu evlerde şipşirin korpeler yaşayirdi. Onlarin yarisi dunyada abort edilib yarsida hele dunyaya getmeye hazirlaşan şirin korpeler idi. Her terefi gozel qoxu burumuşdu-korpelerin qoxusu. Her terefden qigilti sesleri, korpe guluşleri eşidilirdi. Bu gun hava gozel idi. Korpeler ayaqlarini sallayib, buludlarin ustunde oturmuşdular. Birden uzaqdan birinin geldiyini gorduler. Buludlara teref uzanan yolda balaca, laaap balaca bir korpe gelirdi. Ayaginin biri yox idi. Qollarinin da ikisi kesilmişdi. Başindan qan axirdi. Cox yorgun idi korpe. Cox aglamişdi korpe. Dunyadan qayidirdi korpe. Gelib buludlarin yanina catdi. Obiri korpeler soruşdu:-Hardan gelirsen? Korpe dedi:-Dunyadan. Soruşdular:-Niye qayitdin? Korpe kovrek halda dedi:-Meni istemediler. Soruşdular:-Bes, ayaqlarina, qollarina ne olub? Korpe yerde oturub siyrilmiş boynunu yana eydi. Qan damcilari sixilib uzu aşagi suzulmeye başladi. Korpe dedi:-Atamla anam meni cagirandan sonra yere endim. Anam qarninda menim ucun rahat yataq duzeltmişdi. Orda gunlerim gozel kecirdi. Anam meni sigallayır, ezizleyirdi. Deyirdi ki, yolumu sebirsizlikle gozleyir, meni coxxx, lap cox isteyir. Anama guvenirdim, onun qarninda xoşbext yaşayırdim. Atam da meni cox sevirdi. Anamın qarnindan opub, bu sonsuz sevgiye gore meni kovreldirdi. Men ferehli idim, umidli idim. İşıqliga cixandan sonra onların agilli balası olacaqdim, onlar hemişe menimle fexr edecekdiler. Men boyuyub cox meşhur bir yazici olacaqdim, kitablarim dunyanin dord bir yanina yayilacaqdi. Atamla anam her yerde hormetle qarşilanacaqdi. Men insanlari, ailemi cox sevecekdim. Butun bunlari onlara demeye o qeder telesirdim ki! Amma bir gun hekimden menim qiz oldugumu oyrenen kimi atamla anam daha meni sigallamadi. Anamın icine axitdigi goz yaşlari menim ustume tokuldu. Az qala bogulacaqdim. Yalvarib, onu sesledim, daha aglama, dedim. Meni eşitmedi. Sonra

[1] 2 >>