edek ki, dilimize xas
mecazlarda da bu halla
rastlaşırıq. Bir nefer başqasını
uzun müddet günah işden
çekindirmeye çalışdıqda, lakin bu
işi ebes yere gördüyünü
anladıqda (o kes yene de günaha
girdikde ) söyleyir: “Men ona çox
dedim, bu işi görme, lakin o,
meni eşitmedi”. Eşitmeyen kesin
qulaqları fiziki olaraq eşitse de,
emelleri bu devetlere müxalifdir.
Hesen ibn Eli Siqaf Şafei de
“Dirilerle ölüler bir deyiller!
Şübhesiz ki, Allah istediyi insana
eşitdirer. Sen ise qebirlerde
olanlara eşitdire
bilmezsen” (Fatir, aye
22) ayesinin tefsirinde yazıb:
“Aye sübut edir ki, kafirler batil
işlerinde israrlı olduqları üçün
senin moizenden faydalana
bilmirler. Nece ki, ölüler
Resulullahın (s) hidayet
çağırışından behresizdirler,
müşrikler de zelalet ehli
olduqlarından bundan
behrelenmirler” (Muxteseru tefsir
İbn Kesir, 3/145).
Bütün İslam mezheblerine aid
olan alimlerin böyük ekseriyyeti
ölülerin eşitdiyini söyleyib.
Meselen, Ayetullah Cavadi
Amili “Ölüler bizi eşidib başa
düşür. Buna göredir ki, ölülerin
defninde onlara telqin deyirik”
Diriler ölüleri ziyaret ederken
onların bundan xeberdar olub-
olmadıqları barede İbn
Teymiyyeden soruşulanda o, bele
cavab verib: “Heç şübhesiz, ölüler
onları ziyarete gelenlerden
xeberdardırlar.” O, delil olaraq
aşağıdakı hedisi sitat
getirib: “Ölünün xeberdar
olmasının sübutu Buxari ve
Müslimin sehih kitablarında keçir.
Bele ki, Allahın Resulu (s)
buyurub: “İnsanlar ölünü defn
edib evlerine qayıdanda ölü
hemin insanların ayaq seslerini
eşidir” (Mecmuet-el-Fetva. İbni
Teymiyye. cild 24, seh. 362)
Şübhesiz, ey Peyğember! Sen
haqqa çağırışı ne ölmüş
insanlara, ne de bilerekden
senden üz dönderib arxa çeviren
karlara eşitdire bilmezsen. (Rum,
aye 52)
Bu ayede yuxarıda qeyd olunan
metleb daha aydın
görünmekdedir. Allah-Teala
Peyğemberden (s) üz dönderen,
ona arxa çeviren kesleri “kar”
adlandırıb. Bu “karlar” ölmüş
insanlar kimi kardırlar. Ne
birinciler, ne de ikinciler

<< 1 [2] 3 4 ... 7 >>