sona
çatacaq, hamı xilas olacaqdır.1
Münafiqlerin texribatçılıq
qüdretleri o qeder güclü idi ki,
Quran “Ali-İmran”, “Nisa”,
“Maide”, “Enfal”, “Tövbe”,
“Enkebut”, “Ehzab”,
“Mühemmed”, “Feth”, “Mücadile”,
“Hedid”, “Münafiqun” ve “Heşr”
surelerinde onların baresinde
söhbet açır.2
İslamın mehv edilmesi yolunda
pusquda duran düşmenlerin
varlığı ile bele, Peyğemberi-Ekrem
(s)-in bünövresi yenice qurulmuş
İslam cemiyyetini qorumaq üçün
onlara dini, siyasi ve s. işlerde bir
rehber teqdim etmemesi düzgün
olardımı?!
İctimai hesablamalar gösterir ki,
Peyğemberi-Ekrem (s) özünden
sonra ümmet üçün bir rehber
teyin etmekle yarana bilecek her
növ ixtilafların qarşısını almalı,
möhkem ve dayanaqlı bir
müdafie xetti yaratmaqla İslam
vehdetini sığortalamalı idi. Her
növ xoşagelmez hadiselerin
qarşısını (Peyğember (s)-in
vefatından sonra her tayfanın
“rehber bizden olmalıdır”
demesinin qarşısını) almaq üçün
rehber teyin edib onu camaata
teqdim etmekden başqa bir çıxış
yolu yox idi. Bu ictimai
hesablamalar ümmetin
Peyğember (s)-den sonrakı
rehberinin mehz o hezretin
terefinden teyin olunmasının
zeruriliyi baresindeki
nezeriyyenin sehihliyini gösterir.
PEYĞEMBERİ-EKREM (S)-İN AŞKAR
BUYRUQLARI
Bu kimi ictimai zeminler diger
sebebler üzünden Peyğember (s)
“beseti”nin ilk dövrlerinden
etibaren ömrünün axırlarına
qeder daim canişinlik meselesini
ireli çekmiş, öz canişinini hem
risaletinin ilk dövründe ve
nübüvvetini aşkar şekilde elan
etmek üçün qohum-eqrebasını
devet etdiyi bir meclisde, hem de
ömrünün axırlarında (Vida
heccinden qayıdarken Qedir-Xum
adlı yere), hemçinin heyatının
müxtelif dövrlerinde de beyan
etmişdir.
İslamın evvellerinde mövcud olan
ictimai şeraiti nezere almaqla,
Peyğember (s)-in, Emirelmöminin
Eli (e)-ı özünden sonrakı canişin
kimi teqdim etmesi baresindeki
kelamlarına müraciet etmekle
aydın olur ki, Peyğember (s)-den
sonra İslam ümmetine rehberin
mehz o hezret terefinden teyin
olunması qaçılmaz ve

<< 1 2 [3] 4 >>