Emmar ibn Yasir,
Hüzeyfe ibn Yeman, Ziş-
Şehadeteyn Hüzeymet ibn Sabit,
Ebu Eyyub Ensari, Xalid ibn Seid
ibn As ve Qeys ibn Sed ibn
Übade.” (“Xututul-Şam”, c.5, seh.
251)
O, sözlerinin davam ederek bele
deyir: “Bezi yazıçıların şielik ve şie
mezhebini Abdullah ibn Seba (İbn
Sevda kimi de tanınır) kimi bir
şexsin bidetleri esasında
yarandığını demesi, heqiqetde,
onların şielik ve şie mezhebinin
heqiqetleri barede az melumata
malik olması ve düşüncelerinin
texeyyülden ibaret olduğunu
gösterir. Eger kimse şie
alimlerinin Abdullah ibn Sebaya
nisbetde mezemmet ve tenqidleri
barede melumat elde etmiş olsa,
onda, şieliyin ona nisbet
verilmesinin ne derecede yanlış
olmasını asanlıqla başa düşecek.
Şübhezis, Hicazda şieliyin
yaranması hezret Elinin (e) adı ile
bağlıdır ve ona nisbet
verilmelidir.” (“Xututuş-Şam”, c.5,
seh. 251)
4. Doktor Sübhi Saleh yazır:
“Peyğember (s) zamanında da
hezret Elinin (e) ardıcıl ve şieleri
olan sehabeler var idi. Onlara
misal olaraq Ebuzer Qeffarini,
Miqdad ibn Esvedi, Cabir ibn
Abdullahı, Übeyy ibn Kebi,
Ebültüfeyl Amir ibn Vasileni,
Abbas ibn Ebdülmüttelibi ve
onun bütün övladlarını, Emmar
Yasir ve Ebu Eyyub Ensarini
göstermek olar.” (“En-Nezmul-
islamiyye”, seh. 96)
5. Mehemmed Abdullah Ennan
deyir: “Şienin ilk defe xevariclerin
ayrılması zamanı yaranmasını
söylemek sehv ve yanlışdır,
eksine şielik “Şuera” suresinin
214-cü ayesine uyğun olaraq
Peyğember (s) zamanında ve o
hezrete qohum-eqrebasını ilahi
ezabla qorxutmaqla bağlı
gösteriş verildiyi vaxtda meydana
çıxmışdır. Ayeye uyğun olaraq o
hezret evinde qonaqlıq vererek
yaxınlarını ora devet etmiş ve
sonra hezret Eliye (e) işare ve
xitab ederek buyurmuşdur ki, o,
menim qardaşım, vesim, sizin
aranızda canişin ve xelifemdir.
Onun söylediklerine qulaq asın ve
ona itaet edin.” (“Ruhut-teşeyyo”,
seh. 20; Eli Esğer Rizvani, “Difa ez
teşeyyo ve pasox be şobehat”,
seh. 74)

<< 1 [2]