olmuşdur, yox eger eyri yol olub zülm sayılırsa, yene de onun esasını quran senin atandır ve biz de onunla şerikik. Eger senin atan bu işleri görmeseydi, biz Eli ibn Ebi Talible müxalifet etmezdik ve onun emrine teslim olardıq. Lakin senin atanının bele işler etdiyini gördükde, biz de onun kimi hereket edib yolunu davam etdirdik. Eger irad tutmaq isteyirsense, ya öz atana irad tut, ya da bu işden el çek. Azğınlığından üz dönderib tutduğu işlerden tövbe eden ve peşman olan şexslere salam olsun!”[Çünki Ebu Bekr ve Ömer İmam Eli (e)-ın yaşadığı dövrde dünyadan getdiler.]
Biz bu cavabdan Müaviyenin Eli ibn Ebi Talib (e)-ın fezilet ve üstünlüyünü inkar etmemesini başa düşürük. Buna baxmayaraq o, Ebu Bekr ve Ömerin yolunu gedib Eli (e)-la müxalifete cüret etdi. Eger bu iki nefer olmasaydılar, Müaviye heç vaxt Eli (e)-ı tehqir etmezdi ve neticede heç kes o Hezretden qabağa keçe bilmezdi.
Hemçinin, Müaviye Beni Ümeyyenin hakimiyyeti ele alıb xalqa hakim kesilmesinde ve onların hakimiyyetinin esasını qoymaqda onun atasının zemin yaratmasına etiraf edir.
Bu mektubdan Müaviyenin Hezret Peyğember (s)-e tabe olmayıb o Hezreti özüne örnek qerar vermemesini başa düşürük. Bele ki, o deyir: Osman Ebu Bekr ve Ömere itaet edib, onların tutduğu yolu davam etdirdi.
Buradan açıq-aydın başa düşürük ki, onların hamısı Peyğember (s)-in sünnesinden üz çevirib İslamda bidet qoymuş ve bir-birlerine itaet etmişler. Müaviye özünün haqdan sapmasını ve batil işler görmesini inkar etmir. O ve atası Peyğemberin dili ile lenetlenmişler.
Bu barede elave melumat vermek üçün Müaviyenin oğlu Yezidin Abdullah ibn Ömere yazdığı cavabını getiririk:
Bilazeri öz tarix kitabında bele qeyd edir: Hüseyn ibn Eli (e) öldürüldüyü zaman Abdullah ibn Ömer Müaviyenin oğlu Yezide bele bir mektub yazdı:
"İslamda ağır ve böyük bir hadise ve müsibet baş vermişdir. Heç bir gün Hüseynin öldürüldüyü gün kimi ola bilmez.”
Yezid onun cavabında yazdı: "Ey nadan! Biz yeni evlere, geniş xalçalara ve üst-üste

<< 1 [2] 3 4 ... 8 >>