yığılmış balışlara nail olmuş ve onları qoruyub saxlamaq üçün vuruşmuşuq. Eger haqq bizimledirse, demeli haqq uğrunda müharibe etmişik, yox eger haqq bizimle deyilse, onda bunun bünövresini qurub esasını qoyan, haqqı haqq ehlinden alan ilk şexs senin atan olmuşdur.”
Müaviyenin de Ebu Bekrin oğlu Mehemmede yazdığı cavab, Yezidin İbni Ömere yazdığı hamin cavabdır. Bu cavabda hemin mentiq ve delili görmek olar.
Bu, açıq-aydın bir meseledir, ağlı olan her bir şexs onu gözel şekilde başa düşür ve Müaviyenin ve oğlu Yezidin şehadet vermelerine qeti ehtiyac duymur.
Eger Ebu Bekr ve Ömer Eli (e)-ın qarşısında durub zorakılıq etmeseydiler, İslam ümmeti arasında bu kimi hadiseler baş vermezdi. Elbette, Hezret Eli (e) Peyğemberi-Ekremden sonra xilafeti ele alıb müselmanlara hökmranlıq etseydi, onun xilafeti hicretin 40-cı iline qeder, yeni Peyğember (s)-den otuz il sonra da davam eder,[1"Eraf” suresi, 96-cı aye] bu müddet erzinde İslamın esası möhkemlener, Allahın Kitabını ve Peyğemberin sünnesini heç bir tehrif ve tevile yol vermeden icra ederdi.
Ondan sonra da o Hezretin mesum ve günahsız övladları, behişt cavanlarının iki serveri – imam Hesen ve imam Hüseynden başqa bir şexs xalqa rehberlik etmez ve hidayet imamlarının xilafet ve rehberliyi üç esr davam ederdi. Bununla da kafirlerden, münafiqlerden ve dinsizlerden heç bir eser-elamet qalmazdı, insan öz heqiqetini derk edib bütün işlerini Allaha tapşırardı.
Ehli-sünnet bu ferziyyeye hemişe iki irad tutmuşlar:
1. Baş veren bütün hadiseler Allahın irade ve isteyi ile olmuşdur. Allah müselmanların rehberliyini Eli ve onun övladlarının ixtiyarında olmasını irade ede bilerdi, lakin bunu istemedi.
2. Deyirler: Eger Eli Peyğemberden sonra derhal iş başına gelseydi ve ondan sonra bu iş Hesen ve Hüseyne hevale edilseydi, xilafet irsi olar ve hemişe atadan oğula tapşırılardı. Bu da xalqın şura teşkil etmesine gösteriş veren İslam dini ile uyğun gelmezdi!
Bu iki irada cavab verib onu aradan qaldırmaq üçün deyirik:

<< 1 2 [3] 4 5 ... 8 >>