Ya Rahman!
Ya Vedud!
Ya Rahim!
Ya Latif!
Ey beni en en çok sevenim..
Ey beni en en çok kollayıp gözetenim..
Ey sesimi hep duyanım! Yaralarımı saranım..
Eyy hiç darılmayanım! Çağırınca koşarak gelenim!
Ey bana benden yakınım!
Ey beni en çok bilenim!
Ey en çirkinimden sonra bile “gel” diyenim!
Eyy! Dünya terketse, hiç terketmeyenim!
Ey en en vefalım..
Ey Sevgili, en sevgili! Meded!.
Ey kadrini hiç bilemediğim!
Ey nefsimin ilk şahlanışında bir kenara ittiğim..

Ey “Sendeyim” deyip, ülfetlerde kaybettiğim!

Ey “Yalnız Sana..” deyip, gayrısına kulluk ettiğim..
Sevgili!
En en Sevgili.. ya Vedud! Ya Rahim! Ya
Sabur... ya Tevvab! Ya Afuvv.. ya Rabbi! Allah’ım Af Allah’ım! Tut sana müştak
yüreğimi, affet beni... Hani Rabbim, bir anne
nasıl korur-kollar evlatlarını, Onlar istemeden
ulaştırır ihtiyaçlarını Bilir neye ihtiyaçları
olduğunu Hep hazır ve nazırdır hani Hep verir, hiç
düşünmez canını Hani Rabbim, yavrusunun canı
acısa canı yanar annenin Hasta olsa yavrusu,
kalkmaz eli-kolu, hüznünden kalbi acır hani? Ey
Annelerin kalbine, onları “anne yapan”
merhameti, Sevgiyi koyan Rabbim! Onlar,
okyanusundan bir zerre ile böyle iseler Sen
nasılsın kimbilir? Bu duyguyla, gözyaşlarımla
kapındayım Rabbim Geri çevirme sana müştak
yüreğimi, kabul eyle dileğimi Ya Rahman! Ya
Vedud! Ya Rahim! Ya Latif! Tut yüreğimi, bırakma
beni. Amin *

__SENE_GORE__ [OFF] (19.03.2014 / 23:45)
-