Hem şie, hem de
ehli-sünne
menbelerinde
mövcud olan hedise
göre, Hezret
Mühemmed Peyğember (s) buyurub:
“İçinde it olan eve melekler daxil
olmazlar” (Müsnedü Ehmed ibn
Henbel, IV, 28; Şeyx Seduq. Men la
yehzürühül-feqih, I, 159).
Bu hedisden alacağımız en birinci ibret
onun zahiri menasıdır. Yeni hansı evin
içinde - insanlarla bir otaqda it de
varsa, o eve melekler girmezler.
Meleklerin bir eve girmeleri – o evin
sakinlerine Allahın merhemetini,
lütfünü, xeyir-bereketini getirmeleri,
onları belalardan qorumaları menasını
verir. Meleklerin bu eve daxil
olmaması ise bu nemetlerden
mehrum qalmaq demekdir.
Hedisin zahiri menasından elave, batini
ve remzi menası da vardır. Meşhur
İslam alimi Molla Ehmed Neraqi
“Meracüs-seadet” kitabında bu hedisi
çox gözel bir şekilde şerh edir.
Melumdur ki, hedislerde möminin
qelbi müqeddes Kebe evine beraber,
hetta ondan da üstün tutulub. Hedisi-
qüdsiye göre Allah-teala buyurub:
“Men ne yere, ne de semaya sığaram.
Yalnız mömin bendemin yumşaq ve
aram qelbine yerleşerem”. Bir gün
sehabeler Hezret Mühemmed
Peyğemberden (s) soruşdular: “Allah
haradadır: yerde ya göyde?” Cavab
verdi: “Allah öz mömin bendelerinin
qelbindedir”.
Kebeni uçurmaq, insanları öldürmek
ne qeder böyük günahdırsa, möminin
qelbini qırmaq da bir o qeder dehşetli
günahdır: “Her kim haqsız yere feqir
mömini incitse, on defe Kebeni
dağıtmış ve Allah dergahına en yaxın
olan min meleyi öldürmüş
kimidir” (Deylemi. İrşadül-qülub iles-
sevab, I, 194).
Neraqi öz kitabında qelbi eve
benzedir; çünki Kebe de bir bina ve
Allahın evi sayılır. Qelbdeki pis fikirler,
günah duyğular, xebis niyyetler çirkin
köpekler kimidir. Zaten neces olan
köpek deydiyi her yeri, ağız sürtdüyü
her şeyi murdar etdiyi kimi, haram
fikirler de bütün qelbi murdarlayır,
pak ve ülvi duyğuların üzerine kölge
salır. Melekler it olan eve girmezler.
Bele olan halda, ilahi elm ve maarifi,
keşfü kerameti daşıyan ve mömin
qelblere ötüren melekler çirkin

[1] 2 >>