hedisi Müslim öz “Sehih”inde
(“Kitabül-imare”, 43-cü möcem, 1905
(4923)-ci hedis), Nesai öz “Sünen”inde
(“Kitabül-cihad”, 22-ci töhfe, 3139-cu
hedis) qeyd etmişdir. Tirmizi öz
“Sünen”inde (“Kitabüz-zöhd”, 48-ci
möcem, 2382-ci hedis) ve İbn Hibban
öz “Sünen”inde (408-ci hedis, 1-ci cild,
seh. 135-137) hedisi bir qeder ferqli
şekillerde neql etmişler. Meşhur selefi
alimi Albani bu hedisi sehih saymışdır
(“Sehihüt-Terğib vet-terhib”, 1-ci cild,
seh. 114-116, 22-ci hedis).
Oxşar hedis şie menbelerinde de
Hezret Mühemmed Peyğemberden (s)
ve mesum imamlardan revayet edilib
(bax: “Biharül-envar”, 70-ci cild, seh.
249, 24-cü hedis).
İkinci revayet
Xeyber savaşından sonra Peyğember
car çekdirdi ki, her kim döyüşde
qenimet elde edibse, onu mütleq
tehvil versin. Ekseriyyet bu emre tabe
olub, qenimetleri tehvil verdi.
Müselmanlar Xeyberden qayıdarken
Vadiyül-Qüra adlı menteqede düşerge
saldılar. Burada Peyğemberin Müd’em
adlı zenci nökeri Onun devesinin
kecavesini hazırlayan zaman qefil
atılan bir ox onu helak etdi. Etrafı ne
qeder axtardılarsa, qatili tapa
bilmediler. Yeqin ki, yehudilerden
kimse döyüşde öldürülen qohumunun
intiqamını almaq üçün bu addımı
atmışdı. Müselmanlar Müd’emin şehid
olduğunu qebul etdiler, çünki böyük
ehtimalla düşmen oxundan ölmüşdü.
Bütün düşergeye xeber yayıldı ki,
Müd’em de şehid olub cennete getdi.
Onu böyük ehtiramla defn etmeye
hazırlaşdıqları zaman Peyğember
buyurdu: “Xeyr, o, cennetlik deyil.
Çünki ölerken eyninde olan libas
döyüş qenimetlerinden idi ve onu
tehvil vermemişdi. Qiyamet gününde
hemin parça alova dönüb onun
bedenini bürüyecek”. Belelikle, bir
libas Müd’emi cehenneme apardı. Bu
hadise bütün möteber siyre
kitablarında tesvir edilib. O cümleden,
“Siyreyi-İbn Hişam”, 3-cü cild, seh.
347-348; E.Hümeydi. Es-Siyretün-
nebeviyye, 7-ci cild, seh. 69 ve s.
Üçüncü revayet
Bir çox möteber tarix ve hedis
menbelerinde, o cümleden, “Sehihül-
Buxari”nin “Cihad” kitabında Quzman
adlı bir

<< 1 [2] 3 >>