Şeytanın hiyleleri
növbenövdür. Her
kesi ferqli
vasitelerle aldadır.
Çünki Şeytan hiylegerdir, her kesin
“dilini bilir”, “açarını tapır”, hereni
“lazımi yerden vurur”. Cavan-qoca,
gözel-çirkin, varlı-kasıb, alim-cahil,
xeste-sağlam, dindar-dinsiz... Her kes
üçün Şeytanın öz hiylesi, öz fitnesi, öz
vesvesesi, öz behanesi var.
Şeytan kiminin üreyine qara, çirkin,
günah fikirlerle girir, kimine de öz
insan cildli kömekçilerinin dili ile tesir
gösterir. Beli, etrafımızda o qeder
şeytan dilli, şeytan fikirli insanlar var
ki. Durmadan İblisin sınaqdan keçmiş
hiyle ve behanelerini dile getirir,
beynimizi zeherlemeye çalışırlar.
Bunları qulaqardına vurmağı
bacaranlar tapılsa da, teessüf ki,
çoxusu teleye düşür. Gelin, Şeytanın
mekrli sözlerini bir daha yada salaq ve
vicdanın onlara vere bileceyi, daha
doğrusu, vermeli olduğu cavabları da
dinleyek. Bu cavablar Allaha doğru
yönelmiş mömin qelbin, pak fitretin
cavablarıdır. Bu cavabları da eşidek ki,
şeytani pıçıltılara qarşı içimizden gelen
sesleri eşidende onları susdurmayaq.
Şeytanın birinci hiylesi:
“Cavanlığın qedrini bil. Namaz, oruc,
hicab cavan işi deyil. Qocalanda bunları
edersen”.
Cavabı:
Evvela, qocalıq vaxtına kimi
yaşayacağına kimden zemanet
almısan? Qebristanlığa get,
başdaşılarının üzerindeki tarixleri oxu.
Senin de onlardan birine
dönmeyeceyini haradan bilirsen?
İkincisi, eşitmemisenmi, “daldan atılan
daş topuğa deyer”, “sonrakı
peşmançılıq fayda vermez”. Heyatının
en gözel dövrünü günaha, allahsızlığa
serf edenden sonra artıq günah
etmeye gücün ve imkanın olmadığı
zaman, qoca ve zeif iken ayılmağının
ne faydası var? Bile-bile tövbeni texire
salırsan, tövbe qapısı açıq iken ona
arxa çevirirsen. Bes, senin kefine
tövbe etmek düşdüyü gün bu qapının
hele de açıq olacağına yeqinin varmı?
Şeytanın ikinci hiylesi:
“Allahın merhemeti böyükdür, Allah
bağışlayar”.
Cavabı:
Elbette, Allahın merhemeti böyükdür
ve mömin bu merhemete ümid
beslemelidir. Amma

[1] 2 >>