Quran defelerle
xeberdarlıq edir: “Ey Adem övladı!
Meger Men sizden ehd almadımmı ki,
Şeytana ibadet etmeyin, o sizin açıq-
aşkar düşmeninizdir?” (Ya-Sin suresi,
60-cı aye). Düşmenden qafil olmaq
birincisi, meğlubiyyet getirer; ikincisi,
adamın cahilliyinden xeber verer.
Dünyada Allahın buyurduğu kimi
yaşamaq isteyen adam buna mane
olan qüvveleri yaxşı tanımalıdır.
Şeytanın hiyleleri müxtelif, kelekleri
celbedici, kömekçileri aldadıcıdır.
Şeytanı yaxşı tanımaq üçün insan öz
ruhunu, meneviyyat alemini, zeif
yerlerini yaxşı bilmelidir. Bilmelidir ki,
Şeytan onu haradan vura biler, onu ne
ile aldada biler? Bunları bilmek üçün
ise Allahın açıq haram
buyurduqlarından uzaq olmaq, davamlı
ibadet etmek, xeyir sahibleri ile
durub-oturmaq, nefsi öldürmek,
xudpesendliyi ve tekebbürü kenara
atmaq lazımdır. Eks halda insanın
Şeytanı – öz güclü ve amansız
düşmenini tanıması qeyri-
mümkünlüye çevriler.
Hedisin doqquzuncu cümlesinde
qiyamet sehnelerinden olan sırat
körpüsünün üzerinden keçid yada
salınır. Dünyadakı meqamından asılı
olmayaraq her kes bu körpünün
üzerinden keçecek. Peyğemberler,
imamlar, övliyalar bele, istisna deyil.
Hedislerde buyurulub ki, siratın
üzerinden rahat ve tez keçmeyin
sebeblerinden biri de sileyi-rehimdir
(qohumlarla yaxşı münasibet
saxlamaq, mehribanlıq etmek). Sileyi-
rehimi pozmağın esas sebebi ise
tekebbür, özünü başqasından üstün
tutmaq, ilk addımı başqasından
gözlemekdir. Tekebbürlü adam
qohumun ona mehribanlıq
göstermesini gözleyer, xirda bir
etinasızlıq görse qezeblener, her kesi
özüne borclu biler. İnsan özünden
razılığı, menem-menemliyi, dini dille
desek ücbü özünden kenar etmeyi
bacarsa, hem bu dünyada mehriban,
xoş heyat sürer, hem de axiretde
savab qazanar ve sırat körpüsünden
rahat adlayıb keçer.
Hedisin növbeti bölümünde buyurulur:
“Eger her şey qezavü-qedere
bağlıdırsa, kederlenmek ne üçündür?”
İnsan evvela, bu dünyanın Allah
terefinden idare edildiyini, her bir
müsibetde gizli

<< 1 [2] 3 >>