“Ey iman getirenler!
Bir qövm digerini
lağa qoymasın. Ola
bilsin ki, onlar (lağa
qoyulanlar) o
birilerinden (lağa
qoyanlardan Allah yanında) daha yaxşı
olsunlar. Qadınlar da bir-birine
(rişxend elemesinler). Belke, onlar
(rişxend olunanlar) o birilerinden
(rişxend edenlerden) daha yaxşıdırlar.
Bir-birinize tene etmeyin (ayıb
tutmayın) ve bir-birinizi pis leqeblerle
(ey kafir, ey fasiq, ey münafiq ve i. a.)
çağırmayın.” (Hücurat, 49/11).
Cemiyyeti teşkil eden ferdlerin
qarşılıqlı münasibeti semimiyyet
üzerinde qurulmalıdır. Bu
semimiyyetin derecesini ölçen alet ise
qelbdir. Hz. Muhammed (s) “Allah sizin
şeklinize ve mallarınıza baxmaz. Ancaq
qelblerinize baxar” (Müslüm, Birr, 32)
deye buyurur. İnsan başqasının ancaq
xarici görünüşü haqqında mülahize
yürüde biler, daxili aleminden
xebersizdir. Allah qatında deyerli olan
ise xarici görünüş deyil, qelblerdeki
teqvadır. Buna göredir ki,
Peyğemberimiz (s) insanları
mesxereye qoymaq baresinde bele
buyurmuşdur: “Qardaşınla yersiz
danışmaqdan çekin ve hedden artıq
yersiz zarafatdan pehriz et!” (el-
Müheccetül-beyza, c.5, s.232).