Ereb dilinden tercümede istixare xeyir
istemek menasını verir. Dini anlamda
istixare – her hansı şübheli mesele
barede qeti qerara gele bilmeyen
şexsin şerietde icaze verilmiş üsullarla
hemin meselenini cavabını öyrenmek
cehdidir. İstixare esasen, Qurani-
kerim, tesbeh ve rüqe (püşk)
vasitesile heyata keçirilir.
İstixarenin bezi mühüm şertleri vardır.
Evvela, haqqında şerietin deqiq
gösterişi olan mesele haqqında
istixare edilmez. Yeni bir mesele
barede Quranda, sünnede deqiq
hökm varsa ve ya müctehidler qeti
fetva veriblerse, hemin hökme ve
fetvaya emel etmek lazımdır; burada
istixare yersizdir. İkincisi, haram emeli
edib-etmemek barede istixare
olunmaz. İstixare iki halal (mübah)
yoldan birini seçmek üçün edilir.
Üçüncüsü, her kesin her şeraitde
istixare etmeye haqqı yoxdur. Çünki
istixare eden sanki öz sualının cavabını
Allahdan soruşmuş olur. Buna göre
de, istixareni gösterilen şertlerle
(qaydalar ve dualarla) yerine yetirmek
lazımdır. İstixare eden şexs menevi
baxımdan da Allahdan cavab almaq
leyaqetine sahib olmalıdır.
Dördüncüsü, Quranla istixare eden
şexs müeyyen derecede dini savada
malik olmalıdır ki, istixarede çıxan
ayenin menasını düzgün anlaya bilsin,
onun müsbet yoxsa menfi cavab
bildirdiyini ayırd etsin ve neticeni
doğru qiymetlendirsin. Nehayet, daha
bir şert budur ki, eyni mesele
haqqında bir neçe defe istixare etmek
düzgün deyil. İstixarede alınan cavaba
qane olmaq ve onunla razılaşmaq
lazımdır.
İstixarenin caizliyi barede ister şie,
isterse de sünni menbelerinde xeyli
hedis ve revayet mövcuddur. İmam
Zeynül-abidin, İmam Mühemmed
Baqir, İmam Cefer Sadiq (e) kimi din
böyüklerinin istixare etdikleri
melumdur. Hetta İmam Zeynül-
abidinin (e) dualarından ibaret
«Sehifetüs-Seccadiyye»nin 33-cü
duası «İstixare duası» adlanır. Şie
imamlarının istixare haqqında
buyruqları Seyid ibn Tavusun «Fethül-
ebvab», Ellame Meclisinin «Biharül-
envar», Şeyx Abbas Qumminin
«Mefatihül-cinan» kitablarında

[1] 2 3 >>