diqqetle
baxıb,qolumdan tutub meni güzgünün önüne getirdi.
-bax üzüne,üzünde sevgi
var,bunun da sebebi odu,-Lara
danışdıqca üzüme el
vurub,yanaqlarımı
dartırdım.Lara haqlı idi,Mehrac telesmeden,yavaş-yavaş
heyatımın merkezinde
özüme yer tuturdu,ele bir yer
ki,heç kim söküb ata
bilmeyecekdi.Mehrac her gün
zeng vururdu,her keçen gün zengin müddeti uzanır,sayı
ise çoxalırdı.Bir gün iş çıxısında
onu görende ise heç
bilmirdim sevinim yoxsa
teeccüblenim,çünki o bura bir
defe gelmişdi,o da meni Ezize xanımın yanına
getirende.Mehrac tez-tez
gelmese de bir neçe defe
mene bele suprizler
etmişdi.Ancaq helede
söhbetlerimiz öz çerçivesinden çıxmırdı.Novruz
bayramı günü o meni yemeye
aparmışdı,biz keçen defe
geldiyimiz restoranda
idik.Biraz işden danışandan
sonra söhbetimiz ailelere gelmişdi.
-bu günü ezizlerinle birlikde
keçire bilerdin,başqa vaxtda
gele bilerdik yemeye,-dilim
bu sözleri dese de içimde
gözlediyim başqa şey idi.Mehrac heç gözlemediyim
anda elimi tutub,
-sen de menim ezizlerimden
birisen,-dedi.Utanmaq nece bir
hissdir mende dadmışdım o
an. -Zibeyde !,-o elini üzüme
toxundurdu.Bu toxunuş meni
menden almağa
yetmişdi,başqa alemde idim
hemin an,qeribe istilik keçirdi
canımdan,onun meni deli eleyen xırıltısı sesi adımı her
kesden ferqli seslendirirdi.Ü
zümü yana çevirib,asta sesle
-hamı bize baxır,-deye bildim
sadece.Eslinde ise heç kim
bize ehemiyyet vermirdi.Mehrac elini üzümden
çekdi,yemeyimize davam
etdik.(Müellif : Ruf M-li) Günler
ötüb keçirdi,Mehrac demek olar
her gün özü meni işden eve
getirirdi,söhbetlerimiz ise yavaş-yavaş öz çerçivesini
genişlendirirdi.Bir gün Mehrac
meni eve getirende menle
beraber özü de maşından
düşdü.Moskvada ise
sakit,küleksiz yağış yağırdı. -sen niye düşdün bu yağışlı
havada?! Get islanacaqsan,-d
eyib sağollaşmaq üçün ona
elimi uzatdım.O elimi sıxıb,
-ne vaxta kimi bele resmi
görüşeceyik?,-soruşdu.Onun sözleri mene ikimenalı
gelmişdi,bilmirdim ne cavab
verim.Mehrac boşda

<< 1 [2] 3 4 >>