Salam
sevdiyim....Menem o
sevmediyin....Deyerini
bilmediyin...Ele isterdim ki, seni
görünce üzüne qarşı salam vere
bilim...Daha yanından yad bir
insan kimi keçmeyim...Ele bir
sevgidir ki, menimki...Ölümüne
sevdim men ve hele de
sevirem...Hemişe de
sevecem...Seni görünce her şeyi
unuduram...Hetta bezen
unuduram meni
sevmediyini....Belke de başqasını
sevirsen....Men senden sevgi
istemedim ki.....Sadece meni
anlamağın bes idi mene...Seni
bu qeder çox seven birini
düşmen bilme özüne...Axı ne
etmişem men sene???
Sevmekmi menim günahım???
Eger sevmek günahsa razıyam
en böyük cezanı
çekmeye...Herden qelbimde
üsyanlar qopur "niye meni
sevmedi, o heç menim sevgime
layiq deyil" deye....Sonra qelbime
bir şey xatırladıram "ey qelbim
sen ki, onu qarşılıqsız, heç bir
şey gözlemeden sevmisen ve
hemişe de bele
seveceksen"...Kaşki sevmesen
amma menimle
danışsan,susmasan...Men sene
derdimi danışsam, sen mene
derdini danışsan...Amma sadece
xeyaldı bunlar...Deyirler ki, Tanrı
insana gerçekleşdirmeyeceyi
arzunun xeyalını
qurdurmaz...Amma bilirem ki,
sen menim heç vaxt qebul
olunmayacaq duamsan...Ve
bunu bile-bile, sevmediyini bile-
bile sevirem seni...Qelbime çox
deymisen ey sevdiyim...Çox
yaralamısan meni...Amma
unutmuşam men, mene verdiyin
ezabları...Tek bir gülüşünle
unutmuşam...Senden gelen
ezabı çekmek de menim üçün
xoşbextlikdir...Heyatda en böyük
sevincim ise senin gülüşünü
görmekdir...Xahiş edirem meni
gülüşüne möhtac etme...Sen
hemişe xoşbext ol, hemişe
gül...Gül ki, senin gülüşünle men
de gülüm