güldürmüşdü
ki,gözlerimiz yaşamışdı.Onlar
ın bu cüre zaraflarına biz öyreşmişdik,ele onlar özleri
de,buna göre de bir-
birilerinden incimirdiler.(M
üellif : Ruf M-li) Günler keçib
gedirdi,ad gününden sonra
Nesib bir neçe defe daha mene zeng vurub hal-ehval
soruşdumdu.Anam ise çoxdan
köhne fikirlerine qayıdıb
hevese düşmüşdü,ele Edile
xalada bize tez-tez zeng
vurmağa başlamışdı.Her kes bu veziyyetden memnun
idi,tekce men
yox.Fikirlerimden azad ola
bilmirdim,ele Mehracdan
da.Helede ona bağlı hiss
edirdim özümü,ne haqla?Men ki özüm yollarımızın ayrıldığını
demişdim,bes onda bu umid
niye idi?Neye idi?
Bilmirem.Hele de ondan
nese gözleyirdim.İlk addımı
qarşındakından gözlemek bizim adetimiz
olmuşdu.Belkede o da
menden gözleyirdi,belke
çoxdan meni
unutmuşdu,belke heç
unutmayıb,lakin heyatını da lengitmeyib,qurub
yaşayır,men niye onu unudub
heyatımı yaşamırdım?!Son
günler ise esl heqiqeti
bilmek isteyi içimde baş
qaldırmışdı,bir neçe defe Cümşüdle danışmağa cehd
etsem de o bağırıb meni
qovmuş,bu meseleni mene
qadağan etmişdi.Bütün
cesaretimi toplayıb Laraya
zeng vurdum,lakin o da nömresini deyişmişdi,son
umid yerinden de elim bele
boş qalmışdı. Muellif Ruf M-li

<< 1 ... 3 4 [5]