Son zamanlar Suriyada şübheli meqsedler uğrunda müselmanlarla döyüşüb helak olanları “şehid” adlandırmaq bezi dairelerde deb halını alıb.

Halbuki, İslam tarxinde şehidliyin mahiyyeti haqqında kifayet qeder melumat mövcuddur. Ve bu melumatlar en azından Suriyada müxalifet terefinde döyüşüb ölenlerin şehid sayılmadığını açıq-aşkar sübut edir. Çünki onların öz dinbir qardaşlarına – müselmanlara qarşı savaşmaları, yerli ehali ile amansız reftar etmeleri, neinki insanlarla, hetta dilsiz-ağızsız qebir ve ziyaretgahlarla da düşmençilik etmeleri, ele keçirdikleri qenimetlerden canfeşanlıqla danışmaları, tutduqları erazileri öz emirlikleri elan etmeleri bu “cihad”ın altında maddi maraqların gizlendiyini gösterir. Bu bir heqiqetdir ki, dini şüar altında aparılan her döyüş cihad deyil ve her döyüş qurbanı da şehid sayılmaz.

Aşağıda İslamın ana menbelerinden – möteber hedis ve tarix kitablarından – götürülmüş üç revayet diqqetinize teqdim edilir. Görün, İslam Peyğemberi hamının “şehid” saydığı bezilerinin iç üzü barede ne buyurub.

Birinci revayet

Ebu Hüreyre Hezret Mühemmed Peyğemberin (e) bele buyurduğunu revayet edir:

“Qiyamet gününde hesaba çekilecek ilk adamlardan biri şehid sayılan şexs olacaq. Onu mehşere getirerler, Allah ona verdiyi nemetleri xatırladar, o da bu nemetleri etiraf eder. Sonra Allah soruşar: “Bes bu nemetlerin evezinde sen ne etdin?” Cavab verer: “Men de Senin yolunda şehid olana kimi döyüşdüm”. Allah buyurar: “Yalan deyirsen. Çünki ona göre döyüşürdün ki, senin haqqında “igiddir” desinler. Onlar da senin haqqında bunu dediler (yeni öz meqsedine çatdın)”. Sonra o adamın haqqında hökm çıxarılar ve onu üzüüste sürüyüb cehennem alovunun içine atarlar”.

Hedisin davamında Quran oxuyub, meqsedi camaatın gözünde savadlı görünmek isteyen adamın ve öz var-dövletini sexavetli görünmek üçün paylayan şexsin de emellerinin riyadan ibaret olduğu, buna göre qiyamet gününde cehenneme gedeceyi bildirilir.

Bu hedisi Müslim öz “Sehih”inde

[1] 2 3 >>