qismi müstesna olmaqla, (hamısı) o sudan içdi. O (Talut) ve onunla birlikde olan mö’minler (çayı) keçdikden sonra (düşmen qoşununu görüb) dediler: "Bu gün bizim Calut (düşmen terefin hökmdarı) ve onun qoşunu ile vuruşmağa taqetimiz yoxdur"! (İçerilerinden) Allahın rehmetine qovuşacaqlarına (Allahın dergahına qayıdacaqlarına) inanalar ise dediler: "Neçe defe olub ki, az bir deste Allahın izni (iradesi) ile çox bir desteye qalib gelib! Allah sebr edenlerledir!"

250. Onlar Calut ve esgerleri ile qarşılaşdıqları zaman dediler: "Ey Rebbimiz, bize bollu sebr ve dizimize (ayaqlarımıza) qüvvet ver! Bize kafir qövm üzerinde qelebe qazandır!"

251. Nehayet, onlar Allahın izni (iradesi ve kömeyi) ile Calutu ve qoşununu meğlub etdiler. Davud Calutu öldürdü. Allah Davuda hem hökmranlıq, hem de hikmet (peyğemberlik) verdi ve ona istediyini (zireh düzeltmek, quşların dilini bilmek, gözel sesle oxumaq) öyretdi. Eger Allah insanların bir qismini, diger bir qismi ile def etmese idi, yer üzü fitne-fesada uğrayardı. Lakin Allah bütün alemlere qarşı lütfükardır.

252. (Ya Resulum!) Bunlar (bu söylenilenler) Allahın ayeleridir (qüdret nişaneleridir) ki, onları sene doğru-düzgün bildiririk. Sen, heqiqeten, (Allah terefinden seçilerek insanlara) gönderilen (mürsel) peyğemberlerdensen.

253. (Ya Resulum!) Bu peyğemberlerin be’zisini digerindem üstün etdik. Allah bunlardan be’zisi ile danışmış, be’zisinin ise derecelerini yükseltmişdir. Meryem oğlu İsaya açıq mö’cüzeler verdik ve onu müqeddes ruhla (Cebraille) qüvvetlendirdik. Eger Allah isteseydi, bu peyğemberlerin ardınca gelen insanlar onlara gönderilen aşkar delillerden sonra bir-birileri ile vuruşmazdılar. Feqet (bununla bele yene de) ixtilafa düşdüler. Onlarda be’zileri (Allaha) iman getirdiler, be’zileri ise kafir oldular. Eger Allah istese idi, onlar bir-birileri ile vuruşmazdılar. Lakin Allah Öz istediyini eder!

254. Ey iman getirenler! Alış-verişin, dostluğun ve şefaetin mümkün olmayacağı gün (qiyamet

<< 1 ... 13 14 [15] 16 17 ... 21 >>