«Gelin biz de oğlanlarımızı, siz de oğlanlarınızı, biz de qadınlarımızı, siz de qadınlarınızı, biz de özümüzü, siz de özünüzü çağıraq! Sonra mübahile edib yalançılara Allahın lenet etmesini isteyek!” Ali-İmran suresi, aye 61

Zilhicce ayının mübarek günlerinden ve hadiselerinden biri Mübahile günüdür. Hicri 10-cu ilde, Hz.Peyğemberle(s) mübahise etmek üçün, Necran mesihileri öz böyüklerinden ve alimlerinden ibaret bir heyeti Medineye gönderirler. Bu heyet Hz.Resuli-Ekremle(s) mübahise edir ve tutarlı delillere reğmen, yene de Peyğemberin(s) peyğemberliyini qebul etmirler. Hz.İsanın(e) Allahın oğlu deyil, bir peyğember olduğunu qebul etmirler.

Peyğemberin(s) delilleri müqabilinde yene de teessübkeşlik eden mesihiler barede Hz.Resulellaha(s) aye nazil olur: “(İsanın haqqında) sene gönderilen elmden sonra, (yene de) seninle mübahise edenler olsa, onlara de ki: «Gelin biz de oğlanlarımızı, siz de oğlanlarınızı, biz de qadınlarımızı, siz de qadınlarınızı, biz de özümüzü, siz de özünüzü çağıraq! Sonra mübahile (qarğış) edib yalançılara Allahın lenet etmesini isteyek!”. (Ali-İmran suresu, 61) Bu aye tarixe “Mübahile” ayesi kimi düşüb. Mübahile kelmesinin kökü «behl»dir ve menası «lenet etmek»dir.

Peyğember(s) mesihilere bu teklifi verdikde, onlar möhlet istediler ve Peyğember(s) razılaşdı. Mesihiler bele qerara geldiler ki, eger Peyğember(s) bir ordu ile gelse, mübahileye razılaşsınlar. Yox eger öz yaxınları ile gelse, çekinsinler. Zilhicce ayının 24-ü teyin olunmuş vaxtda Hz.Peyğember(s) iki uşaqla, bir gencle ve bir qadınla gelir. Bununla Hz.Resulellah(s) Allahın tapşırığına emel etmiş olur. Ayedeki “oğlanlarımız” kelmesinden meqsed Hesen(e) ve Huseyn(e), “qadınlarımız” kelmesinden meqsed Xanım Fatimeyi-Zehra(s.e.), Peyğemberin(s) özü kimi teqdim edilen şexs ise Hz.Elidir(e).

İlk önce Peyğember(s) buyurur: “Men dua edim, siz “amin” deyin.” Xristianların başçısı ise: “Ey mesihiler! Men ele nurlu çöhreler görürem ki, eger, onlar Allahdan bir dağın mehv

[1] 2 >>