Bismilleh.

Yırtıcı heyvanlar Fatimәnin(s.ә) övladlarına
toxunmazlar.
Mütevekkil zamanında bir qadın hezret
Fatimenin qızı Zeyneb olduğunu iddia edirdi.
Mütevekkil ona «Zeyneb çoxdan ölübdür,
halbuki sen ise cavan bir qızsan» - dedi.
Hemi qadın bele dedi: Doğrudur, amma
Peyğember elini menim başıma sürtdü ve dua
etdi ki, hemişe cavan qalım.
Buna göre de men qırx ilden bir defe yeniden
cavanlaşıram.
Mütevekkil bütün böyük alimleri toplayıb
onlardan bu «qadının iddiası barede ne
deyirsiniz» - deye soruşdu.
Onlar hamısı «yalan deyir» - dediler.
Mütevekkil «yalan dediyini bilirem.
Lakin onu mehkum etmek üçün deliliniz
nedir?» - dedi.
Onlar ise bele dediler:
Biz bilmirik, bu meseleni imam Hadi
eleyhissalam hell etmelidir.
Mütevekkil derhal imamı çağırtdırıb ehvalatı
olduğu kimi ona danışdı. Hezret bele buyurdu:
«Әger doğru deyirse, onu qefesde saxladığınız
şirlerin yanına aparın.
Çünki yırtıcı heyvanlar Fatimenin övladlarına
toxunmazlar ve onların etini yemezler.»
Mütevekkil hemin qadına «ne deyirsen» - dedi.
Qadın dedi: Bu adam meni öldürtmek isteyir.
Әger düz deyirse, özü bu işi görsün.
Mütevekkil dedi: Doğru deyir, özün evvelce bu
işi gör. Imam (e) buyurdu:
«Eybi yoxdur» ve qefesdeki şirlerin yanına
gedib onların arasında eyleşdi.
Hamı heyretle gördü ki, şirler imamın
qarşısında ehtiramla oturublar ve be᾽zen
özlerini ona sürtürler, hezret de mehribanlıqla
şirlerin baş-qulağını oxşayır.
Hezret daha sonra şirlere emr etdi ki, qırağa
çekilib yol açsınlar.
Şirler de bir bucağa çekildiler ve Hezret (e)
qefesden çıxıb Mütevekkilin yanına gelib bele
buyurdu:
«Ey qadın! Indi növbe senindir».
Hemin qadın ağlayıb yalvarmağa başladı ve
dedi: Men filankesin qızıyam, bir kelek qurmaq
istedim, lakin keleyim baş tutmadı.
# Xeyal