ise
müşrik hesab edirler. Onlar İbn Ebdül-
Vehhabın inanclarını qebul etmeyenleri «herbi
kafir» (müselmanlarla döyüş halında olan
kafirler) adlandırır ve bele insanların hеç bir
şәkildә tохunulmаzlıq hüququnа mаlik
olmadığını bildirirler. Bu şәхslәrin mаlını,
cаnını vә nаmusunu özlәri üçün hаlаl sаyırlаr.
Onlar bele düşünürler ki, tekce «La ilahe
illallah ve Mәhemmeden Resulullah» (Allahdan
başqa Allah yoxdur ve Mәhemmed Onun
Resuludur) cümlesini dile getirerek şehadet
vermek kifayet deyil; әsl müselman bundan
elave, peyğemberin mescidine teberrük etmek,
Allahın elçisini ziyaret etmek, ondan şefaet
dilemek ve bu kimi işlerden özünü
temizlemelidir. Onların şirki cahiliyyet
dövrünün şirkinden daha qorxulu nezere
çarpır.
Mәhemmed ibn Ebdül-Vehhab «Keşfuş-Şubehat
» adlı eserinde teqriben 24 defe «şirk» ve
«müşrikler» sözünü öz inancını qebul
etmәyenler haqqında tekrarlayıb. Hemçinin
«kafirler», «bütperestler», «mürtedler»,
«müşrikler», «tövhid düşmenleri», «Allah ve
İslam carçılarının düşmenleri» kimi ifadeleri
teqriben iyirmi defe işledib.
Vehhabilerin tebliğat üsulları
Bu mezhebin nümayendeleri öz telimlerini
inkişaf etdirmek ve fikirlerini xalqa telqin
etmek istiqametinde müxtelif metodlardan
istifade edirler. Onlardan bezilerini nezerden
keçirek:
Kitablarin iхtisаr еdilmәsi
Vehhabiler, İmamiyye şielerinin diger
mezheblerden daha artıq elmi meselelere yer
verdiyine göre, onlarla mübarize etmeyi
qarşılarına meqsed qoymuşlar. Vehhabilerin,
müxalifleri ile mübarize yollarından biri de
ehli-sünnetin hedis, tefsir ve tarix kitablarının
öz menafeleri yönümünde dәyişdirilmesidir.
Onlar öz eqideleri ile bir araya sığmayan hedis
ve sözleri deyişdirir, daha sonra çapxanalara
kitabın tehrif olunmuş formasını neşr
olunmasını sifariş edirler. Ele bu sebebden
bezen görürük ki, bir müellif qaynağını da
qeyd etmek şertile her hansı bir hedise
esaslanır. Yeni çaplara müraciet etdikde
hedisden heç bir eser-elamet göze çarpmır.
Lakin

<< 1 [2] 3 4 >>