-Bir gün Bakı xestexanalarının
birinde olanda bir oğlanın can
verdiyinin şahidi oldum.
Oğlandan xahiş etdim ki, "Eşhedü
en le ilahe illellah ve eşhedü enne
Mühammeden resulallah" desin.
Lakin oğlan çox ağır veziyyetde
olduğundan ve eziyyet
çekdiyinden deye bilmedi.
Veziyyeti ise get- gede ağırlaşırdı.
Baxdım ki, oğlan demek istemir
başladım yalvarmağa ki, onsuz
da ölürsen heç olmasa "Eşhedü
en le ilahe illellah ve eşhedü enne
Mühammeden resulallah" de ki,
belke Allah teala senin bütün
günahlarını bağışlayıb seni
cennete daxil etsin. Axir ki,
istediyime nail ola bildim. Oğlan
çox rahat şekilde "Eşhedü en le
ilahe illellah ve eşhedü enne
Mühammeden resulallah"
dedikden hemen sonra dünyasını
deyişdi. Gözlerimden sevinc göz
yaşları axmağa başladı.
Fikirleşdim ki, Ya Rebbim!!! Bir
insan ölüm ayağında ve bu qeder
acı çekmesine baxmayaraq nece
de, rahat kelmeyi şehadet getire
bildi. Ele bu an içeri, oğlanın anası
daxil oldu. Oğlunun dünyasını
deyişdiyini görüb başladı
ağlamağa. Sonra birden gözü
mene sataşdı. Ve soruşdu ki, "Sen
neye göre ağlayırsan?". Dedim ki,
"Ay anam bu sevinc göz yaşlarıdı,
çünki sizin oğlunuz cennete
getdi". Soruşdu ki, "sen hardan
bilirsen?". Dedim ki,
"ölmemişden qabaq kelmeyi
şehadet getirdi". Ananın mene
verdiyi cavab ise inanılmaz oldu:
"Axı menim oğlum anadangelme
laldı''..