Günahdan uzaq olmaq o demekdir ki, insan hetta günah olduğuna ehtimal verdiyi şeylerden bele çekinmelidir. Bezen bele olur ki, insan saatlarla bir şeyi fikirleşmekden el çeke bilmir. Baxmayaraq ki, yorulub, ancaq onu fikirlemeye bilmir. Çünki insan özü zehnine nezareti itirmişdir. Her ne qeder yanlış ve şeytani fikriler varsa, hamısının zehnine girmesine icaze vermişdir. Eger insan zehnine gelen fikrin yanlış olduğunu anlayarsa, onu tesvir etmekden ve onun haqqında fikirleşmekden çekinmelidir. Sizin bu emeliniz şeytana zerbe vuracaqdır. Elbette emel meydanında günahdan qaçmağın özü de günaha qarşı meyli azaldar. İnsan ne qeder günah işlederse, bir o qeder şeytan üçün qelb qapılarını açmış olacaqdır. Eger insan qelb qapılarını şeytanın üzüne bağlı saxlayarsa, şeytan heç bir zaman insana hakim ola bilmez.
"(Qiyamet günü) iş tamam olduqda(n ve cehennemlikler öz yerlerini tutduqdan sonra böyük) Şeytan (ve birinci İblis bütün cehennem ehline xitab ederek) deyer: «Heqiqeten, Allah size haqq ved verdi (onların hamısı gerçekleşdi). Ve men size ved verdim ve vedime xilaf çıxdım (heç biri heyata keçmedi). Menim (dünyada) sizin üzerinizde, sizi devet etmekden başqa heç bir hökmranlığım yox idi ve siz (de) menim devetimi qebul etdiniz. Odur ki, meni mezemmet etmeyin, özünüzü mezemmet edin. İndi ne men sizin dadınıza yetişenem ve ne (de) siz menim dadıma yetişensiniz. Men bundan qabaq meni itaetde Allaha şerik qoşmağınıza kafirem. Heqiqeten, zalımlar üçün ağrılı bir ezab vardır»”. ("İbrahim” 22).
O kes ki, şeytanın bendesidir ve daim onun ardınca qaçır, şeytandan günahdan nece uzaqlaşa bileceyinizi soruşanda, şeytan ona hakim olduğu üçün onu rahatlıqla elinden buraxmayacaqdır. "Onun hökmranlığı (ve emri) ancaq onu dost ve başçı tutan kesler ve Allaha şerik qoşanlar üzerinde (keçerli)dir”. ("Nehl” 100).
O insan ki, şeytanın telesine düşmekden qorxur, uçurumun kenarı ile geden zaman eyilib uçuruma baxmaq isteyir, bu zaman ayağı ilişib dereye yuvarlana biler. Ona göre de insan

<< 1 [2] 3 4 >>