Seni dehşete salan qorxu ile ve öz
zeif bedeninle Sirat körpüsünün
üzerinden keçmeyini tesevvür et!
Eger qezebe tuş gelmiş ve
bağışlanmamısansa, birden-bire
ayağının Siratdan sürüşdüyünü
görersen. Eger Allah seni qorumazsa,
ayağın Siratın üzerinde sürüşerken
halını düşün. O zaman öz-özüne ″
Ebedi olaraq mehv olub getdim!″
deyersen. Ağlın çaşar. Sonra o biri
ayağın da sürüşer. Başı aşağı
yuvarlanarsan. Ayaqların Siratdan
birdefelik üzüler. Demir qarmaqların
derine ve etine batmasından başqa
bir şey hiss etmezsen. Onlar
vasitesile ateşe doğru dartılarsan.
Ateş ise senin üzerine amansızcasına
hücum eder.
Cehennem öz Rebbinin qezebi
üzünden qabarmış, şahe qalxmış bir
haldadır. Ateş seni çekdikce, sen
Siratdan daha aşağıya doğru
enersen. Ateşin heraretini hiss
etdiyin anda ″Mehv oldum! Helak
oldum!″ deye feryad edersen.
Peşmanlıq ve teessüf bütün qelbini
bürümüşdür. Hele ölmemişden evvel
ve dünyada iken Eziz ve Celil olan
Allahı razı etmeyi, Onun xoşlamadığı
her şeyden el çekmeyi ve belece de
seni bağışlamasını ebes yere
temenna edersen.
Nehayet sen ateşin ortasına çatınca
alovlar senin üstünü tamamen örter.
Üreyinin hesret ve müdhiş bir
peşmanlıq hissi son nöqtesine çatar.
Sen Cehenneme atıldığın anda
bişersen. Üzüquylu Cehenneme
yuvarlanaraq feryad ve feğan etdiyin
anda Eziz ve Celil olan Allah
Cehennemden ″Doldun mu?″ deye
soruşar. Sen hem Cenabı Haqqın
seslenmesini, hem de Cehennemin
bu cavabını eşidersen: ″Yene de var
mı?″ (Qaf suresi: 30) Sen ateşin
içinde iken, alovlar vücudunu
bürümüşken ve bütün bedenin
başdan-başa yaralar içinde iken Uca
Allah:
″Boş yerin var mı?″ deyer. Sonra çox
keçmez ki, vücudun axar, etlerin
töküler, sadece sümüklerin qalar.
Daha sonra ateş daxiline hücum
eder. Orada ne varsa, hamısı yeyib
qurtarar. Sen feryad edersen, ateş ise
ciyerlerinin içine girer. Ciyerlerinin
halını tesevvür ede bilersen? Sen
ağlayaraq peşmançılığını hayqırdığın
anda bele artıq sene heç kimin

[1] 2 >>