Medineden gelen böyük izdiham
Hecc merasimin bitirib tamam.
Vetene dönmeye hazırlaşarken
Zilhicce ayının on dördü erken
Kebe heyetinde başda Peyğember
Sübh vida namazın eda etdiler.
Dan yeri sökülüb ağaran zaman
Medine yolunu gedirdi karvan.

Kimisi minikle kimi piyada
Sayları belke yüz minden ziyade
Zevvarlar yol gedir mehriban güler
Bir–birine hörmet gösterirdiler.
Hezreti Peyğember öz devesinde
Yaxın adamların ehatesinde
Etrafı gülerüz seyr eleyerken
Xoşlanır gördüyü bu menzereden.

İslam–ehlin bele mehriban görür
İftixar hissile qelbi döyünür.
Sevinir islamın vehdetine o.
O böyük Allahın qüdretine o.
İslam bayrağının altında feqet
Tayfalar içinde yaratdı ülfet.

Sevinci bu idi bedevi ereb
Allahı tanıyıb öyrendi edeb.
İyirmi üç ildir o yorulmadan
Onlara tilavet eyledi Quran.
O öz Allahından razılıq edir
Risaletin uca zirvesindedir.

Narahtlığı da var idi onun
Bilirdi ömrünün yaşayır sonun.
Çünki erefatda olduğu zaman
Ölüm devetini almışdı Haqdan.
Özünden sonra da yerinde o nur
Adil bir rehbere ehtiyac duyur.

Odur ki qem tozu üzüne bezen
Qonaraq sevincin yuyur üzünden.
Qorxduğu o idi ölerse eger
Çekdiyi zehmetler gedecek heder.
Düşünürdü etsin nece hereket
Doğrusu ehtiyat edirdi Hezret.

Yerine canişin qoymadan öler
Bu birlik dağılıb pozula biler.
Allahın elçisi bu fikirdeken
Cenabı Cebrail göründü birden.
“Tebliğ” ayesini getirdi ona
Allahın sevimli son Resuluna.

Zilhicce ayının on sekkizinde
Hicaz çöllerinin qum denizinde
Susuz sehralarda üzürdü karvan
“Qedir xum” çölüne çatdığı zaman
Dayanmaq emrini verdi Peyğember.
Buyurdu: – Gelibdir mühüm bir xeber.
Carçılar car çekib çağırırdılar:
– Camaat dayanın durun xeber var.

Hamısı dayanır üzlerde heyret
Geride qalanlar gelir nehayet.
Qabaqda gedenler dönene qeder
Develer yükünden yığıldı minber.
Camaat namaza düzülen zaman
İstiden od tutub yanırdı her yan.

İki ağac vardı cemi bu yerde
Onların üstüne salındı perde.
Kölgelik yarandı Peyğember

[1] 2 >>