Dediler yaz Eliden, belke şefaet tapasan,
Men dedim yazmaq, üçün, gerek cesaret tapasan.
Eliden yazmaq her insana şerefdir bilirem,
Baxasan bir Ona, bir özve xecalet tapasan.
Eli bir kesdi Onun, nuru ezelden var olub,
Eli bir kesdi Ona, Hezreti Zehra yar olub.
Eliden ders alıb, her kim ki, şerafet isteyib,
Eli teqvalılara daima bir meyyar olub.
Eli rehmetdi ve nemetdi bütün alem üçün,
Elinin her sözü höccetdi, beni-adem üçün.
Elinin, Xaliqe aşiqliyi dillerde gezir,
Eli qelbin qapısın, açmadı namehrem üçün.
Eyni nurdan yaranıb, Ehmed ile, birdi Eli,
Xanım Zehra kimi, gizli qalan, sirdi Eli.
Ona bir lütfü-inayet eleyibdir Yaradan,
Her sınıq qelbi aram etmede, mahirdi Eli.
Eli bir aşiqdir, eşqi sedaqetle dolu,
Eli bir natiqdir, nitqi belağetle dolu.
Odu mezlumları daim qoruyan qeyret ile,
Eli bir sultandır, hökmü edaletle dolu.
Elin haqqını kim dansa eger, qafildir !
Eliye zülm eleyen, her kim ola, cahildir !
Ey beşer, heqqi tanı, beyyet ele sen Eliye,
Eliden evvel olanlar, üçü de, batildir !
Yazdığım bu şeirin, her misrası Zehraya feda !
Ona hemdem sayılan, Hezreti Mövlaya feda !
Men kimem, Şiri-Xuda Mövlanı terif eleyim ?
Bu kiçik ürek sözüm, Zeynebi-Kübraya feda !