Senedli bir şekilde Esbeğ ibn
Nübateden bele neql edilmişdir: “Beş
neferi zina cinayeti ile xelife Ömerin
yanına getirdiler. Xelife, onların her birine
şeri hedd cezası heyata keçirilmesi üçün
emr verdi. Orada olan Hz. Eli (e.) bele
buyurur: “Ya Ömer, bu, onların haqqında
verilmesi lazım olan hökm deyildir. Ömer:
“O halda heddi onlara siz verin”-dediyind
e, hz. Eli (e.), onlardan birini öne çekib
boynunu vurdu; diger birisini recm (daş-
qalaq) etdi; digerine qamçı (şallaq) heddi
kesdi; dördüncüsüne bir heddin yarısı
qeder (elli qamçı) vurdu; beşincisini ise
üzrlü saydı ve serbest buraxdı. Bunu
gören xelife Ömer, heyrete geldi. İnsanlar
da çaşıb qaldılar. Ömer bele dedi: “Ey
Ebel-Hesen, tek bir hadisede günahlı olan
beş nefere ayrı-ayrı hökm verdin ki, heç
birisi digerine benzemir (bunun sebebi
nedir)?” Hz. Emirel-möminin (e.) bele
buyurdu:
“Bunlardan birincisi zimmi (İslam
dövletinde yaşayan kitab ehli) idi; (etdiyi
günah ile) zimmilik xüsusiyyetini itirdiyi
üçün heddi qılıncdan başqa bir şey
deyildi. İkincisi evli bir kişi olduğu üçün
heddi recm idi. Üçüncüsü subay olduğu
üçün heddi yüz qamçı idi. Dördüncüsü
qul olduğu üçün cezası qamçı heddinin
yarısı idi (yeni elli qamçı). Beşincisi ise
ağılsız bir deli idi (ve demeli her hansı bir
cezaya layiq deyildi)”. (Et-Tehzib,
c.10,s.50; El-Füsulul-Mie, c.5,s.331).