İmam Eli (e.s) niye erzağı nisye
almadı?
----------Emirel-möminin (e) xelife olduğu
müddet beş ilden çox olmamışdır. O, bu işine
göre maaş almırdı. Medinede ekdiyi bir neçe
xurma ağacının mehsulunu sataraq gündelik
xerclerini temin edirdi. Medinedeki xurma
ağacının mehsullarını yığır ve sataraq, pulu
Kufeye getirirdiler. Hezret de illik xercini bu
pula uyğun planlaşdırardı. Meselen, eger görse
ki, il erzinde ancaq iki defe köynek ve ya et ala
bilerse, o cür de ederdi.
Bir gün meğrib ve işa namazından sonra evine
gedirdi. Bir qessab yüksek sesle dedi: “Bu gün
bütün etlerimi satmışam. Ancaq iki kilo etim
qalmışdır ve çox tezedir. Sizin üçün çekimmi?”.
Hezret deyir: “Xeyr”. O, deyir: “Niye?” Hezret
(e) buyurur: “Pulum yoxdur.”
Bu sözü deyen zaman belke bezileri fikirleşer
ki, yalan deyirsen. Çünki bu şeherin bütün
idare işleri sene aiddir ve sen de iki kilo et
almağa pul tapmırsan. Halbuki, Allah buyurub
ki, müselmanın sözüne inanın. Yeni, o zaman
ki, müselman deyir ki, yoxumdur, demeli,
yoxdur. Qessab dedi: “Size nisye vererem”.
Hezret (e) buyurur: “Eger eti nisye aparsam,
ved vereceyem ki, meselen iki hefteden sonra
pulunu vereceyem. Eger iki hefteden sonra etin
pulunu vere bilmesem, buradan keçen zaman
xecalet çekeceyem. Sen de menim qarşıma
keçib, pulunu isteyeceksen. Deyeceksen ki, sen
möminsen, niye borcunu vaxtında vermirsen?
Ona göre de senden nisye et almaq yerine
qarnıma ved vererem ki, pulum olan zaman et
alacağam”. Sonra qessabla sağollaşıb, gedir.
Bu, ele bir insanın exlaqıdır ki, dünya
lezzetleri üçün ne özünü ve ne de başqalarını
eziyyete salmaq istemir. Eli (e) exlaqı başdan-
başa xeyir menbeyi idi