Biz bu hedislerden be`zisini burada qeyd edecek ve onların qısa şerhini vermekle netice çıxarmağa çalışacağıq.

Peyğember (s) buyurub: “Yer menim üçün secdegah ve pak qerar verildi.”
(Hedisin qaynağı: “Sehih Buxari”, c.1, seh. 91; "Sehih Müslim", c.1, seh. 371; “Sehih Tirmizi”, c.2, seh. 131; “Sehih Nisai”, c.1, seh. 210;)

Bu hedisi bir çox alimler, hedis hafizleri öz mö`teber kitablarında qeyd etmiş ve onun “mütevatir hedis” olduğunu bildirmişler.
Ona göre de, hemin hedisin düzgün ve hamı terefinden qebul olunmasında heç bir şekk-şübhe yoxdur.

Hedisin qısa şerhi beledir: Allah-taala yeri Peyğember (s), sehabeler ve onun yolu ile geden her bir kes üçün qiyametedek “mescid” qerar vermişdir.
“Mescid” ereb sözü olub secde edilen yere, mekana deyilir. Hedisden göründüyü kimi, secde yalnız yer üzerine edilmelidir.
Diger terefden de, başa düşülür ki, İslam şerietine göre toxunma şeyler üzerine secde düzgün deyil.
Çünki bu cür şeyler “yer” adlanmır. Demeli, “yer” adlanmayan eşyalar üzerine edilen secdeye İslam şerieti icaze vermir.
Adi bir misal: Әger bir neferden soruşsalar ki, xalça ve ya parça “yer” hesab olunurmu? Sözsüz ki, bu şexsin verdiyi cavab “yox” olacaqdır.
Başqa sözle desek, bir şexsin xalça ve ya parça üzerine etdiyi secdeye heç bir vechle demek olmaz ki, bu şexs “yer” üzerine secde edir.
Qayıdaq yuxarıda qeyd etdiyimiz hedise. Burada deyilir ki, yer menim üçün mescid qerar verildi.
Hedisin zahirinden görünür ki, secde üçün nezerde tutulan mehz yerin özüdür, yer üzerine döşenen eşyalar deyil.
Hemçinin, lüğete baxsaq görerik ki, “yer” kelmesine yalnız torpaq, daş, çınqıl ve bu qebilden olan diger eşyalar aiddir.
Daha bir misal çekek: Әger bir nefer “ayağım ilişdi, yere yıxıldım” ve ya “filan qiymete yer aldım” – dese,
meger bu sözlerden başa düşülermi ki, “yer” dedikde hemin şexs yer üzerine döşenecek eşyaları nezerde tutur? Әlbette ki, yox!

Bir sözle, Peyğember (s) hedisinde bize emr olunur ki, secde “yer” üzerine

<< 1 [2] 3 >>