Peyğemberin (s) heyat terzine diqqet yetirsek görerik ki, o hezret ibadetlerinde yer üzerine secde etmiş ve hamıya mehz bu cür secdeni emr etmişdir.
“Sehih Buxari”de qeyd edilmiş bir hedisde Әbu Seid el-Xidri bele deyir: “(Namazdan sonra) gözlerim Peyğembere (s) sataşdı onun burnunda su ile torpaq izleri görünürdü.”
Beli, bu Allah resulunun secdesidir. Bizlere “menim yerine yetirdiyim namazı ne cür görmüsünüzse, siz de namazınızı mehz o cür yerine yetirin” – kelmelerini xitab eden Peyğemberin (s) secdesi! Qur`ani-kerimde de bizler üçün bele bir emr ve tövsiye vardır:

“Heqiqeten Allahın resulu (Allaha, qiyamet gününe ümid besleyenler ve Allahı çox zikr edenler üçün”) gözel nümunedir.” (“Ehzab” suresi, aye 21)

Diger ayede ise bele buyurulur:

“Peyğember size ne vererse, onu götürün, neyi qadağan ederse, ondan çekinin.” (“Heşr” suresi, aye 7)

Aişeden neql olunan revayetde bele deyilir:
“Secde halında Peyğemberin bir vasite ile üzünü qoruduğunu görmemişem.” (Hedisin qaynağı: “Müsnedi Ehmed”, c.6, seh. 58; “Kenzül-ümmal”, c.4, seh. 212;)

Bu hedis de ona delalet edir ki, Peyğemberin bütün secdeleri “yer” üzerine olmuş ve hezret heç vaxt üzünü secde halında bir vasite ile örtmemişdir.

Vailin neql etdiyi revayetde deyilir:
“Peyğember (s) secde ederken alnını ve burnunu yer üzerine qoyduğunu gördüm.” (Hedisin qaynağı: “Ehkamul-Qur`an”, c.3, seh. 36; “Müsnedi Ehmed”, c.4, seh. 315;)

Peyğember (s) de, öz növbesinde “yer” hesab edilmeyen eşyalar üzerine secdeni qadağan etmişdir. Bir hedisde bele neql edilir:

“Peyğember (s) görür ki, bir nefer (qumun istiliyi alnını yandırmasın deye, emmamesini alnının üstüne çekerek)
emmamesinin üzerine secde edir. Peyğember (s) eli ile hemin şexse emmamesini qaldırmağı işare edir ve emr edir ki, alnını yer üzerine qoysun.”

(Hedisin qaynağı: “Süneni Beyheqi”, c.2, seh.105; “El-İsabe”, c.2, seh. 201; “Biharül-envar”, c.85, seh. 157)