Biz qadınları sevmedik...Saçlarını sevdik, hele bir de sarışındırsa, daha çox sevdik.Dodaqlarını sevdik, hele bir de şehvetli ve dolğundursa, daha çox sevdik...Sinelerini sevdik...Ayaqlarını sevdik, hele bir de dümdüz sütun kimidirse...Yolda, maşında, televizorda, internetde onlara her zaman baxdıq...
Her yerlerine diqqetle ve deqiq baxdıq...Daha yaxşı göre bilmediyimiz zaman, erinmeden defelerce yene baxdıq...Bir daha ve bir daha...Qadınların her yerlerine baxdıq, amma gözlerine ya heç baxmadıq, ya da baxdığımız zaman gec oldu...

Bir az açıq-saçıq olsa da ürekden ve temiz deyilmiş sözlerdir bunlar. Doğruları özünde eks etdiren heqiqetin hayqırtısıdır bu setirler.

Bu yaxınlarda bir türk yazarın yazdığı bu cümlelerden sonra, başa düşdüm ki, doğrudan da, kişi olmaq dünyanın her yerinde eyni şeydir. Bizim kimi cemiyyetlerde ise, kişi olmaq daha çox hökmdar ve sultan olmağa benzeyir. Amma cibindeki qeder ağlı ve zekası olan sultanlar...
Eslinde, bizim ölkede kişiler qadınlarını daha çox sevdikleri, amma bunu heç vaxt etiraf etmedikleri üçün daha tez yaşlanır ve buna göre de vaxtı gelende ezrayılın qoluna güc gele bilmirler. Çünki bizler ezrayıla da sevdiyimiz qadının olduğunu etiraf etmeye utanan kişilerik.
Belke de, buna sebeb bizlerin heyat yoldaşı sözünü ilk defe toylarda tamadanın deveti ile bey-gelin terifi dediyimiz zaman dile getirmeyimizdir. Belke de, buna sebeb heyat yoldaşının daha çox ehemiyyetsiz olduğunu dost-tanışa sübut etmek üçün onun mobil nömresini öz telefonumuza adı ile deyil, “Ev” adı ile yazmağımızdır. Belke, başqa şeydir buna sebeb? Belke de, ele düzünü biz edirik? Belke de, qadını qudurdub, ona daha çox imkan yaratmaq bizlerin seltenetini heqiqeten de tehlüke altına alır?
Eslinde, bütün bu “belke”ler qadınların mövcudluğunun kişilerin rahatlığı üçün olduğunu zenn etdiyimiz vaxtdan başladı. Qadına cinsi isteyi ödeyen aparat kimi baxmaq da bu rahatlığın daha sonrakı merhelelerinde meydana geldi. Neticede biz kişiler qadınları ne qeder

[1] 2 3 >>