ayinlerin
icrasını böyük günah, onun icrasını heyata
keçirdenleri öldürmeyi savab, qanını ve malını
ise halal elan edirler. Eger özlerini müselman
hesab edirlerse, bu dinin banisi yuxarıda qeyd
etdiyimiz fikirlerin müellifi olan şexsdir. Günah
derecesi olsaydı, bunu peyğember de qadağan
eder, kafirlik olduğunu deyerdi. Üstelik de
ezizlerinin mezarının kenarına toplaşmaq, onu
gözel sözlerle yad elemek, ruhunu
şadlandırmaq, Allahdan bağışlanmasını ve ona
xatir özünün de bağışlanmasını istemek bütün
milletlerde ve dinlerde olmuşdur. İnsanları
sağlığında öz yaxın adamlarının görüşüne
çeken ruhi cazibe menevi xarakter daşıyır. Bu
cazibe ezizinin (aile üzvü, qohumu, dostu,
övliya ve sair) dünyanı terk etmesinden sonra
qebirlerinin ziyaretine doğru çekir. Çünki bu
cazibe ruha mexsusdur. Ruh üçün ise bitmek,
qurtarmaq, zaman ve mekan ölçüleri yoxdur.
Sadece, merhumun daha yaxşı xatırlanması
üçün onun son mekanı, son menzili daha
müvafiq hesab olunur. Özünün mezarı önüne
toplaşan yaxınlarının “Fatihe” ve dualar
oxumasını gördükde merhumun ruhu yaxınların
bu lütfünden şövqe gelir. Bunun neyi pisdir,
neyi günahdır? Elece de peyğemberin,
övliyaların, alimlerin, şehidlerin mezarının
ziyaret edilmesi daha efzeldir. Bu hem de
onların emellerine sedaqet ve teşekkür
menasını daşıyır. Bu ise yüksek ideyalarda
ardıcıllıq, enenenin ve ideyanın davamı
demekdir. Elbette, bu halda İslam daha da
inkişaf eder, İslam tarixine qedem qoymuş
böyük şexsiyyetler dünyadan getmekle İslam
dünyası boşalmaz, haqq-edalet tedricen bütün
dünyanı bürüyer. Quranda yalnız münafiqler
baresinde Peyğembere bele buyrulur:
“Onlardan her hansı biri öldükde heç vaxt ona
namaz qılma ve qebirlerinin kenarında
dayanma; çünki onlar Allaha ve Onun Resuluna
kafir olub fasiq halında ölübler.” Peyğemberi
ve imamları (esteğfurullah) kafir hesab etmek
olarmı? Belelikle, Allah vehhabilerin ireli
sürdüyü iddianı yalnız münafiqlere, yeni Allaha
şerik qoşanlara, imanı olmayanlara,

<< 1 2 3 [4] 5 6 >>