kafirlere
aid etmişdir. Peyğembere, onun aile üzvlerine,
eshabelerine (sağlığında ve ya ölümünden
sonra) ehtiram gösteren adi şexsler ve ya böyük
din xadimleri ne üçün ve hansı mentiqe
esasen kafir sayılmalıdır?! Bu çox böyük ve
günah bir ittiham deyilmi? İslam
peyğemberinin özü gecenin bir alemi Beqi
qebristanını ziyaret etmek üçün evden çıxardı.
Orada peyğember bele dua ederdi:“ Salam
olsun size, ey möminler evinin sakinleri.
Gelecekde baş vereceyi barede size ved verilen
şey sorağınıza geldi. Siz ölüm ile Qiyamet
günü arasındasınız, inşaallah, biz de size
qovuşacağıq. Perverdigara, Beqi ehlinin
günahlarını bağışla!” Başqa bir menbede ise
peyğemberin “Cebrail mene nazil olub dedi:
Allah emr edir ki, Beqi qebristanlığına ziyarete
gedin ve oranın ehli üçün efv dileyin”
buyurduğu qeyd olunur. Öz qebrinin ziyareti
baresinde ise bele buyurmuşdur: “Meni vefat
etdiyim haldakı ziyaret etmek, sağ olduğum
halda ziyaret kimidir. Her bir şexs, cisim ve pul
cehetinden imkanı ola-ola meni ziyaret
etmezse, mene cefa edibdir.” “Her kes meni
sağlığımda ve ya veyat etdiyim halda ziyaret
ederse, Qiyamet günü ona şefaetçi olaram.
İslamının yaradıcısı mezara ve mezarlığa bele
önem vermişse ve özü de ziyaret etmişse,
vehhabilerin iddialarının ne esası ola biler ki?
Sual yaranır: İslam peyğemberi kimdir;
Mehemmed salavatullah, yoxsa İbni Teymiyye?
Müselmanın öz peyğemberine sedaqetli
qalması İslamın esas ehkamıdır! Eksi islam
deyil. İbni Teymiyye ise peyğember qebrini
ziyaret etmeyin müsteheb (beyenilen, yaxşı
emel) olduğunu inkar edirdi. Demeli,
vehhabiler namaz qılırsa da, “Allah Ekber!”
deyirse de onları esil müselman hesab etmek
olmaz. Çünki onlar bu dinin esas ehkamlarına
ve onun peyğemberinin ziddine ideyalar ireli
sürür, emeller töredirler. Halbuki onlar özlerini
Mehemmed peyğember (s) esil ardıcılları hesab
edir ve selefi adlandırırdılar. Lakin bu nece
selefçilik idi ki, onun hedis ve sünneleri qebul
olunmur, özünü müqeddes ve

<< 1 ... 3 4 [5] 6 >>