“Daha seni sevmirem” her gün durmadan tekrarlayıram bunu özüme. “Daha seni sevmirem, daha sevmirem” . Lakin qelbim ele hey çığırır “Yalandı, yalan. Bu boş menasız yalanla özünü xilas ede bilmersen”
“Her şey boşdur, menasızdır. Ayrılıq nedir ki, seni iki güne unudaram” deyirem özüme. Lakin yene üreyim çoşur etiraz edir: “Niye başa düşmürsen, qaça bilmersen özünden uzağa”.
“Sevmirdim seni onsuz, heves idi bitdi getdi” deyirem özüme her gün dayanmadan. “Heves deyil, sen bitdin, sen itirdin, sen üzüldün bu yolda” deyir qelbim cavabında.
Ve en sonda anlayıram onu sevirdim, sevirem. Ona deyil, qezeblenirem yene özüme. Ona deyil hirsim, ona deyil qezeb. “Sene lazım deyilem, sen meni heç sevmedin” deyirem en sonra. Bu zaman üreyim etiraz etmir, çığırmır, sadece sakitce “Olsun, o sevmese de sen sev” deyir.
Bu o insancun cox xosh olmayan neticeler getirer.
»Sevgi Dünyası
»Oxu zalına keç