geler ayrılar ve arada ayrılıqlar baş verer. Bunun da neticesinde gücler zeiflemeye başlayar.

Tebii ki, bizim “1111” ola bilmemeyimizin ve ya bu veziyyeti qoruya bilmemeyimizin bir çox sebebi vardır. Mene ele gelir ki, esas sebeb iki esr evvel o Prussiyalı esgerin söylediyi heqiqetdir. O esger bize - “1111” olmaq isteyenlere bu dersi verdi: her şeyden önce “1” olmağı bacarmalıyıq. Tek başına qalsanız bele, daima heqiqeti söylemeli, “men varamsa, haqq yaşayır, men varamsa, inandığım her şey var” demeyi bacarmalısınız. Bu, her şeyden qabaq bir olmağın haqqını vermek demekdir. Bu ”1”-in yanına sıfır qoymaq olmayıb öz “1”-den ya da menliyinden keçib çiyin-çiyine çalışmaqdır.

Hal-hazırda tezadlı ve ziddiyyetli bir dövrde yaşayırıq. Bir yandan, xudbinlik ve ferdiyyetçilik düşüncesi beyinlerimize ve qelblerimize hakim kesilmiş, diger yandan da müxtelif qruplaşmalar ve firqelere bölünmekle, sanki şexsiyyetimizi alçaltmağa girişmişik. Bununla yanaşı, haqq yolda ixlas ve sedaqetle sey göstermek insan menliyinin alçaldılması kimi qeleme verilir. Lakin ixlas çeşmesinde menliyini pak etmeyi bacarmaq, öz eqoistliyinden imtina ederek, diger “1”-lerin cergesinde dayanmağı bacarmaq şexsiyyetinden el çekmek ya da menliyini itirmek menasına gelmez. Eger ifratçılıq öz menliyini ilahlaşdırmaq ve tekliye çekilerek, yoldan uzaqlaşmaqdırsa, laqeydlik, başısoyuqluq da özünü “1”-e deyil, sıfıra benzederek, diger bir “1”-in yanında tesirsiz ve semeresiz qalmaqdır. Eslinde orta yol “1”–zi ve menliyimizi qoruyaraq, eqoistliyimizden, xudbinliyimizden uzaq durmaqdır. Bu, sanki bir qabdakı buza benziyir. Su buzun erimiş halıdır. Buz burada sanki suyun soyuq eqoizminin qurbanı olub qatılaşmış ve başqa su kütlelerinden uzaq qalmışdır. Bu veziyyetden xilas olması üçün onun daha çox su kütlesine ehtiyacı vardır.

Ele ise her bir buz parçası öz qatılığından azad olaraq, başqa sulara qarışır. Bu misal dediyimiz “1”-lere de aiddir. Bu birler de öz mehdud çerçivelerinden uzaqlaşaraq, daha

<< 1 [2] 3 >>