(Xanım Zeynebin (se) vefatının ildönümü münasibetile)

Zeynebi-kübra Hezret Muhemmed Peyğemberin (s) nevesi, İmam Eli ibn Ebu Talible (e) Fatime­yi-Zehranın (e) qızıdır. Hicri 6-ci il cemadiyül-evvel ayının 5-de (miladi 627-ci il) Medinede doğulmuşdur. Adının menası barede iki esas ferziyye vardır. Bezileri bu kelmeni “zeyn” ve “eb” sözlerinin birleşmesi kimi qebul edib, “atasının bezeyi” şeklinde tercüme edir, bezileri de bunu ağac ve ya bitki adı sayırlar.

Zeyneb teqriben 5 yaşında iken babasını ve anasını itirmişdir. Daha sonra öz emisi oğlu Abdullah ibn Ceferi-teyyarla aile qur­muşdur. Revayete göre, Zeyneb Abdullaha ere gederken onun qarşısında şert qoymuşdu ki, istediyi vaxt qardaşı Hüseynin (e) yanın­da olmasına, hetta uzaq seferde bele, Onu müşayiet etmesine icaze versin.

Abdullahla izdivacdan Zeynebin dörd oğlu ve bir qızı doğuldu. Oğullarının adı Eli, Övn, Mühemmed ve Abbas, qızının adı ise Üm­mi-Külsum idi. Deyirler ki, Müaviye Hezret Zeynebin qızı Ümmi-Külsumu öz oğlu Yezid üçün almaq ve gelecekde Yezidin neslinden olanların hakimiyyet hüququnu bu yolla qanunileşdirmek isteyirmiş. İmam Hüseyn (e) Müaviyenin planından xeber tutan kimi Ümmi-Külsumun kebinini emisi oğlu Qasim ibn Mühemmed ibn Ceferi-teyyara kesdi.

Hicri 60-cı ilde Hezret Hüseyn (e) Kufe istiqametinde yola çıxarken Zeyneb heyat yoldaşı Abdullahın icazesi ile iki oğlunu (Mühemmed ve Övn) götürüb qardaşına qoşuldu. Kerbela faciesinde Zeynebin iki oğlu da sair şehidlerin cergesinde helak oldu. Aşura faciesi Zeynebin gözleri qarşısında baş vermişdir. Lakin İmam Hüseynin (e) tap­şırığı ile o, düşmenin qabağında özünü sın­dırmamış, bütün müsibetleri merdlikle qarşı­lamışdı.

Kerbela hadisesinden sonra esir düşmüş Ehli-beyt qadınlarına ve körpelere başçılıq etmek missiyası Zeynebin öhdesinde idi. Dördüncü İmam Zeynül-abidin (e) bu zaman ağır xeste olduğu üçün Zeyneb Ona qulluq etmek vezifesini de öhdeye almışdı. Bütün bunlarla yanaşı, Zeyneb yolboyu öz ateşin xütbeleri ile camaata

[1] 2 3 >>