topladıqları ve her bir esrin ehtiyaclarına cavab verdikleri meseleleri kenara qoymaq lazımdır. Bununla da onlar mezhebsiz bir İslamı seçmek isteyirler. Selefiler hamını devet ederek bir terefden “Gelin bütün mezhebleri bir kenara qoyaq, vehdete doğru gedek” deyirler. Diger terefden ise, camaatı kafir adlandırmaqla qılınclarını siyirerek başqalarını İslam cemiyyetinden çıxarmaq ve onları kafirler destesine qoşmaqla iddia edirler ki, İslam cemiyyetini vehdet halına salırıq... Bu kimi “mezhebsizliye doğru devet” perdesi altında öz növbesinde bir mezheb gizlenmişdir. Hetta bu devetin özü de bir növ mezhebdir. Bu da donuşluğun elinde giriftar olan İslamı hereketsiz, ruhsuz, naqis, bacarıqsız, cazibesiz tesvir eden dardüşünceli bir nezer olub, kobudluq ve teessüb ruhunu dirçeltmekle yanaşı camaatın bir-birine yaxınlaşması üçün mövcud olan her bir yolu bağlayır ve onun evezinde çarpışmalar ve bedbinlikler fezası yaradır, hamını qılıncla müharibe etmeye çağırır.”
Bir sözle, vehhabilik texribatçı ve dağıdıcı bir firqedir, onların şüarları texribat, mehv etme, qesavet ve vehşilikden ibaretdir. Onlar öz ixtiyarlarında olan her bir şeyi Allahın yeganeliyine, Peyğemberin (s) risaletine şahadet veren, namaz qılan, Allah evinin ziyaretine geden müselmanlarla müharibede edirler. (Ardı: Vehabiliyin Tarixi - 2 ci Hisse)
»Oxu zalına keç